Hetty Site

Een Achterhoekse schone

Het was even goed kijken naar deze Achterhoekse schone. Wim Harwig meldde haar zo toen hij een stel  foto’s mailde: De rest ken je wel. Toen ging me een lichtje op. Deze foto hoorde bij de serie van de Wildenborchse familie Bijenhof.
En toen was het duidelijk: Gerrie! We waren nichtjes en groeiden samen op. Zij in de Wildenborch en ik op de Haar en later in Linde. Toen we eenmaal op de middelbare school zaten waren we in de weekenden vaak  samen te vinden.

Toch zaten we alleen in de Kweekschooltijd even bij elkaar op school. Maar… we hadden wel plannen. We zouden ergens met z’n beiden het onderwijs in gaan en samen in een flatje gaan wonen. Maar toen het zover was dat Gerrie klaar was met haar studie, zat ik al een jaar in Hattem, had net verkering met Wim en zij ging naar Rouveen.
Gerrie kwam natuurlijk vaak in het weekend en vakanties thuis en zit zich hier lekker met een boekje. Nou ja…. meer ontspannen dan lezen zoals je ziet. De boekjes van ‘Het Beste’  lezen prettig, vond Gerrie ook al. Haar flinke bos met krullen heeft ze van de Bijenhofs geërfd. Oom Wim had het, maar ook onze overgrootmoeder, de moeder van opa Bijenhof, die volgens opoe ‘de krullekes niet onder de knipmutse kon hollen’. Ook neef Wim heeft ze volgens mij en Gerke moet ze ook vanuit de Bijenhofskant hebben meegekregen. Ik niet, jammer!
Gerrie’s geweldige paardenstaart heeft ze lang gehad alleen zaten er bij haar ook ‘zilv’ren draden tussen ’t goud’’ , het lied dat we vaak tweestemmig en met lange uithalen zongen.
De regel: ’Ja mijn schat wij worden oud ‘ was dan de slotregel.
Toen neef Wim deze foto stuurde waren we intussen beiden al aardig op weg, zij met haar Gerrit en ik met Wim.

Gerrie overleed twee jaar geleden. Ik mis haar om wie ze was, haar warmte en gezelligheid. Wel is het fijn om af en toe contact te hebben mat haar dochters. Ik zie veel van haar terug in allebei. Als ik weer eens foto’s zie van haar kleinkinderen herken ik altijd iets van oma Gré, zoals ze in Doornspijk werd genoemd, in hen terug. Gerrie deed het al met afdrukjes  van foto’s van de kleinkinderen die ze dan per brief aan me stuurde. Nu  gaat dat wat sneller dankzij  de Social media.