17-2-2016
Opnieuw een bijzondere middag.
Om 15.00 uur namen wij het roer over, Diny Panjer, Wim en ik. Tot 18.00 kwamen er 13 mensen aan. Onze trouwe helpers Abdullah, Soleiman en Mesuth waren opnieuw een grote hulp. Arabisch en Farsi en de taal van Somalië is nu geen probleem. Er kwamen mensen uit Eritrea, Afghanistan en Egypte. Wanneer ze wat langer op de bus naar het AZC moesten wachten kon je een gesprekje proberen. Met de Eritreeërs is het lastig communiceren als ze weinig Engels spreken, maar we doen ons best.
Een jongen uit Eritrea was 7 maanden onderweg geweest, via Libië en Italië kwam hij Europa binnen, leek behoorlijk getraumatiseerd maar had al praktische hulp gehad.
Er was dat gezin uit Afghanistan met twee kinderen. Het kleinste jongetje keek verlangend naar de doos met knuffels, pakte er een paar en koos uiteindelijk het konijn dat ik mee had gebracht. Hij straalde.
De jongen uit Egypte kwam via België, maar moest zich hier melden omdat hij ooit hier zijn vingerafdruk had gezet. Zijn zus woont hier al 8 jaar.
Dit keer maakte Mesuth, een Iraniër, veel indruk op mij. Hij vertelde zijn verhaal hoe hij 5 jaar geleden hier aankwam als moslim en politiek vluchteling. Hij werd erg warm opgevangen. Hij was verbaasd dat wij als Christenen iedereen helpen, moslim, christen of het maakt niet uit. Dat kende hij niet. Ieder mens die het nodig heeft wordt hier geholpen. Hij werd geweldig opgevangen in de Ichtus gemeente en werd bewust christen en doet als vrijwilliger hier goed werk. Ik mocht een foto van zijn dochtertje zien en van zijn vrouw. Hij heeft nog geen status en het zal nog even duren voor hij ze zal zien.
De Senseo was er niet, dus deden wij het met thee, ook goed. Tegen 18.00 kwam Jan Haveman en de volgende ploeg stond klaar om het over te nemen.
