Een knuffel voor de honden… Tessa en Queeny.
“Je moet een bordje aan de weg zetten: Scharreleieren te koop. Je zult zien dat loopt als een trein. Dat levert je tenminste wat op”. Mark heeft het doosje met eitjes van onze jonge kippetjes al in z’n hand.
“Zo levert het me toch ook wat op…. een brede glimlach van jou”!.
“Die kun je zo wel krijgen”.
Wie had dat vroeger kunnen denken dat onze puberende jongste zoon zo dicht in de buurt werk zou vinden dat hij dat half uurtje middagpauze zou besteden bij ons aan het Schoolpad aan de krant, een knuffel voor de honden… nou ja en die glimlach voor ons dan.
Toen ik een jaar of 10 geleden het op de heupen kreeg en de één na het andere bloemstuk produceerde, kwam hij ook al met dat idee van: bordje bij het hek. Het bleef bij plannen.
Alleen toen ik met de dakpanrage begon- het was net tegen koninginnedag- namen Mark en Jennifer het voortouw en wilden met de hele handel op de Koninginnemarkt gaan staan. Jan Veen- nee niet dè, maar de schoonvader van Gerhard, had een serie dakpannen over na de verbouwing. Mooie geglazuurde nog wel en daar moest ik gewoon wat mee doen. M’n handen jeukten. Het werden een soort voorjaarstuintjes met mos, takjes, een bloemetje èn een vlinder of vogel boven in de tak. Het waren er minstens 20 en ik maakte er nog wat plantenbakjes bij. Het toeval wilde dat wijzelf met de caravan afdaalden naar camping Loreleyblick, want we waren nog afhankelijk van de schoolvakanties. Dat bleek voor mij heel handig, want Mark en Jennifer organiseerden de verkoop op de Koninginnemarkt. Vader Klaas had er nog wat leuke schilderijtjes bij gemaakt. Aan het eind van de middag namen ze contact op. “Die dakpannen gaan als warme broodjes over de toonbank”, was de boodschap.
Toen we aan het eind van de week thuis kwamen was het terras vol zomerbloeiers die van de winst aangeschaft waren.