De zussen Hermien en Coba, waarschijnlijk met neefje Jan Harwig.Wat zeg je me van die hoedjes?
Je hebt van die dagen dat je denkt: Morgen ga ik lekker in de tuin, boodschappen, vriendinnen bellen, opruimen!
En soms is de energie wat minder, zit ik wat in gedachten, en beleef dingen van vroeger opnieuw. Het gekke is dat ik me vervelende dingen minder goed herinner, weggeblokt zeker, maar de herinneringen aan de mensen waar ik veel aan gehad heb worden dan duidelijker. Opa Bijenhof die een bepaalde rust uitstraalde, opoe Bijenhof die je troostte als je gevallen was of verdriet had. Mama die zo spontaan voor de dag kon komen, tante Hermien die altijd koffie of thee voor je klaar had en tante Riek waar je tot rust kwam. Gerrie met wie ik vreselijk kon lachen en samen [i]En mijn grootvaders klok..is een heel oude klok[/i] zong. Diny waar ik mee kon lachen èn huilen. De afwas deden we samen al zingend. Ons eerste plaatje dat we samen kochten was: [i]Twee reebruine ogen… Die keken de jager aan… [/i]en dat zongen we dan tweestemmig mee. Wanneer we in bed lagen sliepen we niet snel. Het was altijd nog donderjagen. Ik herinner me dat we zo’n lange kartonnen koker bemachtigd hadden en dan in bed daar doorheen kletsten en toeterden. Steeds ma onder aan de trap: “Deerns gao slaopen”. “Jao jao”, riepen we dan, maar dat ging natuurlijk niet. Pas wanneer ze met: “Mot papa soms bi-j oele komm’n”? begon, dan hadden we de schrik te pakken, want dan werd het menens.
In mijn herinnering onweerde het veel vaker dan nu. Bij de eerste bliksemschicht stond Diny meestal al naast ons bed: “Hetty d’r uut… onweer”.
Het moest wel heel hard gaan voor ik er uit kwam, want ik sliep vast. Opoe zat dan al lang en breed beneden aan tafel:”Neet bi-’t raam, nee ok neet bi-j de schosteen… nee nee ok niet bi-j et stopcontact… as t’r es een vuurbal kump, want…..”. Nee Johan( opa) niet naor buten gaon, ’t geet nog völs te hard… oeoe weer zon klap… foi toch foi toch. Heb iele wel wat an de veute en de jas an”? Het was altijd een heel spektakel. De petroleumlamp stond klaar voor als het onweer op de draod sloeg want dan was alle electra in één keer uit. Wanneer het wat rustiger werd in de lucht ging pa buiten poolshoogte nemen en zei wanneer we weer naar bed konden gaan.
Ach…een beetje mijmeren…. Moet af en toe kunnen.