Wat een verrassing, een cadeautje voor ons op deze eerste morgen na de uitvaart van Mark. Rob had vorige week de schapen gebracht, Herdwicks, Scottish Blackface en Romanov schapen. ‘Wordt deze week nog niks hoor’, meldde hij.
Toen Wim echter vanmorgen zijn rondje deed zag hij jong leven in de wei. Het bleek een drieling te zijn bij een van de Romanovs. Eigenlijk een vierling, maar eentje was dood geboren.
‘Wel laarzen aandoen’, riep Wim nog net op tijd, want zoiets moet ik meteen zien. Mooi om te zien, moeder met de kleintjes. De Herdwicks zijn van nature erg nieuwsgierig en bemoeiden zich al met een van de kleinen. Dat moet je in het begin niet hebben want dan denkt de moeder soms dat het haar lam niet is en verstoot ze het. Maar dit ging goed. Toch gaat Rob de Romanovs, die het eerst gaan bevallen, apart zetten achter een net, kan tante Herdwick er even niet bij met haar witte snoet.
De Scottish Blackface kijken op de achtergrond toe, die houden zich op afstand.
