Zo kunnen ze worden.
De tijd om iedere week de ramen te moeten wassen is voorbij. In Aalten wilde ik niet voor een “poetje” gehouden worden en wanneer de buurvrouwen de één na de ander met spons, zeem en een emmer sop in de weer ging balancerend op een huishoudtrapje, beklom ik dat ding ook maar elke vrijdagochtend.
Die tijd is allang voorbij.
In de eerste plaats hebben we geen buren meer die het voortouw zouden nemen. Die wonen 500 meter verderop.
En natuurlijk in de tweede plaats omdat het me niets meer kan schelen wat de buren van m’n ramen vinden. Je wordt wel wijzer als je ouder wordt.
En in de derde plaats wast Wim de ramen. Die heeft niet eens een trapje nodig.
De taken zijn eerlijk verdeeld. Ik pak alles voor de ramen weg en sop het houtwerk. Wanneer Wim geweest is met spons, trekker en zeem, pak ik alles weer in.
Ik kreeg de smaak te pakken met dit mooie weer en ging buiten verder met houtwerk en ramen. Alle groene aanslag is van de ramen in de schuttingen verdwenen. Toch lekker! We kunnen Barger Oosterveld weer in de verte onderscheiden.
Tot slot gaan we naar het tuincentrum voor violen en drie stuks Annabellen. Deze soort hortensia’s doen het goed tegen de schutting naast het huis en ik kan niet wachten tot uit die paar stokjes straks een witte wolk van bloemschermen verschijnt. Ik heb ze meteen geplant en we volgen de adviezen van Gerald op om flink paarde- en andere mest bij de rozen en struiken aan te brengen. De volgende activiteit wordt het bestrijden van de onuitroeibare haneklauw. Voor de andere planten echt gaan groeien moet de spuit er toch aan te pas komen. Het is niet anders!