We zijn mooi op tijd. We staan net voor de ingang van de Kop van Zuid, een gebouw vlak voor het Scheper ziekenhuis waar meerdere zorg gerelateerde bedrijven zijn ondergebracht. We zijn hier omdat Wim de gerepareerde prothese van zijn ondergebit gaat ophalen.
Ik kijk hem aan en kan nog net uitbrengen: ’O Wim… oew loopkruk, den steet natuurlijk nog onder de kapschure’. Zonder rolstoel of loopkruk wordt het hem niet bij de tandarts. Ik loop maar eens naar binnen om te kijken of ze hier ook een rolstoel hebben staan. Zou kunnen toch? Anders moeten we weer terug. De secretaresse helpt me met een goed idee. Even een rolstoel halen bij het Scheper ziekenhuis, dan kunnen we lopend naar de tandartspraktijk.
Dan is daar weer die engel die je af en toe op je pad vindt. ’s Middags is er bij de ingang van het ziekenhuis vaak een soort service om mensen te helpen maar ook om te zorgen dat er niet onnodig voor de ingang geparkeerd wordt. Hij ziet ons aan komen rijden, werpt een blik op Wim en zo gauw ik uitgestapt ben pakt de man de 2 euro uit mijn handen en haalt de rolstoel al. Hij helpt Wim er in. ‘Parkeer maar op de taxi standplaats’, zegt hij dan tegen mij en wijst die aan. ‘Mag van mij’.
En zo zijn we nog net op tijd om het gebitje te passen. Wanneer we terug zijn parkeer ik Wim plus rolstoel voor de ingang en ga de auto halen. Opnieuw helpt ‘de engel’ om Wim rustig op zijn autostoel te laten schuiven. Ik kom er dit keer af met 60 cent parkeergeld en een goed gevoel over de hulp op het juiste moment
