Hetty Site

Kiek dan

‘Kiek dan. Ze vliegt af en an’. Vanuit zijn sta op stoel kan Wim het precies zien. De koolmezen zijn druk net als de meeste vogels. Er moet gevoerd worden. We hebben een vogelhuisje gewoon op een tuintafeltje tegen de schutting aan staan. Ieder jaar worden er minstens twee nesten uitgebroed, vorig jaar waren het heggemussen. Maar Wim heeft er nog nooit zo op gelet als nu. Zijn wereldje is klein geworden en dan is het mooi dat er toch nog zoveel zo dichtbij te genieten valt.
Als we aan de eettafel zitten heeft hij goed zicht op de vijver en de grote eik en ook daar is altijd wat te zien. Behalve een stel nijlganzen is er al een aantal weken een paar keer per dag een eendenpaar te zien dat zich prima vermaakte in onze vijver. Soms bleven ze zelfs een nachtje over. Echt nestelen doen ze hier niet, misschien in de buurt van het kanaal. Ook zien we regelmatig een paar hazen langs lopen en fazanten. Nee, Wim verveelt zich niet. Boer Bloeming is ook weer geweest en heeft de aardappels in de grond. Het spuiten is ook al weer begonnen en daar ben ik minder blij mee. Tussendoor gaat hij met zijn scootmobiel naar de wei en telt het aantal auto’s dat per uur voorbij komt.
Buiten probeer ik de zang van de vogels te onderscheiden. Behalve de verschillende mussen, merels, duiven en vinken, mezen, zanglijster, spreeuwen, de bonte specht en regelmatig de reiger, is ook de boomklever onze vaste gast. Dat blijft bijzonder omdat het de enige vogel was die we hoorden toen we de as van Mark samen uitstrooiden op de stilteplek in het bos. Net of hij zo wil zeggen: zo ben ik altijd bij jullie.
Maar ook zonder boomklever… er gaat geen dag voorbij zonder dat hij in mijn gedachten is, onze jongste unieke zoon.