Hetty Site

Een feestje…

De VIP room.

Het werd een complete familiereünie van de Kraak familie. Zoals ze vroeger in Manley , een voorstad van Sydney, samen in één huis woonden, zo zaten ze nu als één familie weer om de grote tafel in de gezellige woonkeuken van Mark en Jennifer. De beide broers Klaas en Anne Kraak met hun beider families. Natuurlijk is er wel uitbreiding gekomen. Zo is neef Jeffrey met Jorien en de drie kinderen het hele weekend naar Sleen gekomen. En Jennifers zus Jacky is er met haar man Paul en vriendinnen uit haar Amsterdamse tijd Jacqueline en Miranda. Jennifer is het middelpunt en geniet ervan. Ze houdt ervan om gasten te ontvangen. De kinderen hebben zich teruggetrokken in de bibliotheek die nu tot VIP room omgetoverd is.
Queeny loopt van de een naar de ander en vindt het blijkbaar allemaal geweldig. Wij zijn er ’s middags en genieten nog mee van de ovenschotels die Jennifer op tafel tovert. ’s Avonds komen de vrienden uit Emmen en Gerhard en Judith met Robin, zal vast een vrolijke boel geworden zijn.
Ik denk zo ….. dat het vanavond vroeg bedtijd zal zijn.

[i]A lot of Jennifer’s family came over to Sleen to congratulate her at her 46th birthday. When they lived in Manley, near to Sydney in Australie the two family’s Kraak used to live together in one house. When Jennifer was twelve they emigrated back to Holland to live nearby their family. Jennifers dad Klaas went with Boukje, Jacky and Jennifer to the north of Holland and his brother Anne went to the south with his family while his wife Tiny’s family lived there. But in spite of the distance they often met. Both brothers used to be painters as their father was, but both also paint real beautiful art.[/i]

Een feestje

Via de foto’s van de Voortmans, opa en opoe en Oom Jaap en tante Riek op de Dam in Amsterdam was ik bij de fam. Harwig en de Vordense foto’s terecht gekomen.
Nog even weer terug bij de Voortmans. Ik vermoed dat dit het 25 jarig huwelijk van tante Hanna en ome Gerrit is geweest.We zien links zus Bertha en broer Anton Voortman en rechts natuurlijk Anton en Dinie, toen nog verloofd. Maar achter het bruidspaar staat een papoea student Wim Rumainum die een aantal jaren als een soort pleegzoon is opgevangen en die bij ons op het Baudartius zat. Ik had regelmatig discussies met hem oa over de Morele Herbewapening en van wie ik veel informatie over Nieuw Guinea kreeg. Ze hadden nog een jongen in huis, Sjaak, ook een papoea student waarmee ik minder contact had. Er waren zo een stuk of 10 misschien zelfs 12 studenten in Zutphen en omgeving, de intelligente top van Nieuw Guinea kun je stellen, die in Nederland zich ontwikkelden om straks een leidinggevende functie te gaan vervullen in een zelfstandig Nieuw Guinea.
Tante Hanna vond de vriendschap niet zo geweldig dacht ik. Op een gegeven moment vond ze het nodig om mama te waarschuwen dat het nooit wat kon worden met een jongen uit zo’n andere cultuur, maar zover zijn mijn gedachten toen nooit gegaan.
Na de toewijzing van Nieuw Guinea aan Indonesie heeft deze Wim de verkeerde kant gekozen en met Sjaak is het nog slechter afgelopen. Toch heb ik altijd een zwak gehouden voor Nieuw Guinea, misschien zelfs al door een middag in de hoogste klas van de lagere school toen een onderwijzer/zendeling kwam vertellen over zijn werk aan een school op Biak en hij liet zelfs zien hoe de vrouwen op Biak een emmer water op hun hoofd konden dragen. Nog steeds steunen Wim en ik een school in het zuiden van Nieuw Guinea, al is dat het deel waar de missie werkzaam was en is.

Het was blijkbaar wel de tijd van de cyclamen zo te zien.