‘Hoe was het met je toen je deze morgen opstond’. Daar moesten we het met elkaar in een klein groepje over hebben. Het is startzondag in de Schepershof en dan is alles anders. Er waren groepjes gevormd met de tafels en stoelen.
Bij mij gaat ’s morgens alles op de automatische piloot en langzamerhand begint voor mij de nieuwe dag nadat ik de honden en kat geknuffeld, gevoerd, de kippen losgelaten en toegesproken heb.
Bij mijn gespreksgenoten kwam er nog minder uit over hun gedachten en gevoelens op de vroege morgen.
Meteen schoot mij de openingszin in gedachten van rector Jan de Vries ergens begin jaren 90. Het was het eerste schooljaar na de fusie met het KDC. Het nieuwe schooljaar begint altijd met een toespraakje. Nu dus van de voor ons nieuwe rector Jan de Vries. Hij begon met: ’Toen ik vanmorgen mijn prinses wakker kuste….’ De rest is me niet bijgebleven maar die zin vergeet ik nooit meer.
Mijn eigen prins kust ’s morgens nog niet en onze conversatie begint meestal met ‘Hoe ist?’
Het thema van deze startzondag was: Een goed gesprek. Vandaar!
Een onderdeel van de liturgie was ook dit kleine gedichtje van Judith Herzberg
Ziekenbezoek
Mijn vader had een lang uur zitten zwijgen aan mijn bed
Toen hij zijn hoed had opgezet
zei ik, nou, dit gesprek
is makkelijk te resumeren.
Nee, zei hij, nee toch niet,
je moet het maar eens proberen.
De cantorij zong mooi, dit keer zonder Wim, maar die deed vanuit de kerk zijn best bij de gemeentezang.
Zo vreemd als die begingesprekken op commando waren, zo gemakkelijk kwamen ze later op gang, bij de koffie of zomaar tussendoor. Bij het weggaan sprak ik een mede- cantorijlid over het boek MARK. Ze had van mij de laatste versie in PDF gekregen omdat ze die kon vergroten op de pc. We namen afscheid en ze meldde met een lach: ‘We hadden een goed gesprek’.