Wim heeft in onze tuin een paar mooie Drentse keien uitgezocht, de ene zelfs dik met mos bedekt. Ze zijn bedoeld om op het graf van vader en moeder van der Kolk te leggen. Ik kan me niet herinneren dat er ooit een van de familie het graf van vader bezocht. Het was ook alleen terug te vinden wanneer je naar de data keek van de mensen die in 1956 begraven waren. Daartussen waren twee graven zonder steen en bedekt met gras. Vader wilde dat ook niet. ‘Daor he’j niks te zuken’, placht hij te zeggen.
Maar nu oma er ook begraven ligt zijn er wat kleinkinderen die het graf toch willen kunnen vinden als ze daar zin in hebben. Daarom gingen wij vanmorgen op weg met die twee grote stenen, vier kleinere en wat cotoneaster dammeri, de kruipende vorm, en een kerstroos. Ben was er natuurlijk ook bij toen we van het graf een herkenbare plek maakten.
[i]Wim searched in our garden for a few Drenthe stones for the grave of his parents. His father didn’t want a stone on his grave. He died in 1956 and didn’t want his family to come and see his grave. ‘I’m not there’, he always said.
So there were two places just with grass on it. You only could guess, looking at the stones at both sides which one the family grave might be.
Now the grandchildren said they would like to know the place, to recognize it.
So Wim and I brought the two big stones, four little ones, six cotoneaster dammeri and a beautiful Helleboris Niger. The cotoneasters will grow all over the place. So the kids can find their grandparent’s grave.[/i]