Onze taal verandert. Vanmorgen las ik het stukje, ik bedoel de column, van Daniel Lohues. Die mag het ook graag over taal hebben, over onze Nedersaksische taal waarvan het Drents, Veluws, Stellingwerfs, Achterhoeks, Sallands,Twents en Gronings behoren. Veel Drenten hebben het over siepels als ze uien bedoelen. Niks mis mee toch. Maar langzamerhand wordt het toch uien, ook hier. Wat is er mis met siepels, vroeg Daniël zich af.
Toch ontstaan er vanzelf nieuwe woorden in de loop der tijd, soms halen ze zelfs de van Dale. Ik weet niet of er al foep in te vinden is. Niesje bezigde dat eens. ‘Als je plakjes komkommer te lang in de azijn legt gaat de foep er uit’, zo zei ze. De foep, we hebben er met elkaar…., ja ook moeder Siet, hartelijk om gelachen. Die had zelf ook van die woorden.
Nou ik kan je vertellen dat ook Wim erfelijk belast is, zowel met zijn ergernissen als zijn creativiteit met taal. Hij heeft een hekel aan vliegen, een erge hekel zelfs, net als zijn moeder. Die kon een vlieg zelfs met de hand uit de lucht grijpen en zat vaak met een opgevouwen krant in de hand klaar om toe te slaan.
Gisteren riep Wim ineens: ’Geef mien dat houwiezer es an!’. Ik moest wel even denken, maar toen ik zijn blik naar die ene kleine vlieg zag gaan, wist ik het meteen: de vliegenmepper.
