Onze wereld is nog steeds klein. We kunnen dankzij onze woonplek wel een eind van ons afkijken maar ik bedoel ons werkelijke leventje. Voor boodschappen in de supermarkt gaan we er hooguit 2 keer per week er op uit. Wim rijdt en vermaakt zich met de radio en langslopende bekenden en ik rij met de winkelwagen de supermarkt door voor nieuwe voorraad. Er op uitgaan doen we eigenlijk niet. Wim is nog niet zo mobiel dat hij er zin in heeft. De gordelroos is gelukkig snel afgezakt, maar als ik begin over… zullen we weer eens? Dan haakt hij af. Hij kan het niet uitstaan dat hij zelf zo weinig kan.
Het was wel gezellig om vorige week weer eens bezoek te krijgen op mijn verjaardag, jazeker coronaproof meneer Rutte. Vanmiddag komen Sanny en dochter Renny vanuit Groningen waar Renny’s dochter Lana gaat studeren. Zo hoor je weer eens wat nieuws.
Wim zit nu even bij de wei frisse lucht en zon in te nemen. Vindt hij heerlijk. En ’s avonds hebben we meestal wel een gezamenlijk programma op de tv. We hebben het zo slecht nog niet al zijn we wel beperkt in ons doen en laten.
Toch… a.s. dinsdag gaat het gebeuren. Wim gaat mee naar het zwembad om weer een poging te doen om het aqua joggen weer op te pakken. Trainsters Sia en Kelly zijn dinsdags altijd aanwezig en zien er zeker op toe dat hij veilig in en uit het bad komt.
Hij wilde tot nu toe niet mee omdat hij bang is om uit te glijden op de tegels. Maar er zijn speciale rolstoelen en daarmee rijden we hem van het kleedhokje zo naar het bad. Ik vertelde hem over de stevige steunen aan beide kanten van de trap het water in. Daar zit hij nou weer niet mee. ‘Och.. ik springe d’r zo wel in’, was zijn reactie.
