De klompen met de leertjes over de wreef van tante Jantje staan er nog, zal ze aan hebben gehad toen ze naar huis liep om een pot thee te halen. Eenmaal op het aardappelland gingen de laarzen weer aan. Ik zie de rode doos met koekjes en de suikerpot, aan alles is gedacht. Het is nu begin jaren 80, lijkt mij. Jan en Jantje wonen al op de Boschheuvel, het huis dat begin jaren 30 gebouwd werd voor Dika en Hendrik. Hendrik is hier al overleden en Dika is naar een bejaardenwoning in Barchem. Ome Jan die al lang sukkelde met astma was gestopt met het boeren op de Boskamp maar in het klein gingen ze door. Ik zie een flink stuk aardappelland en veel aardappels.
Het meisje dat ik hier bij hen zie ken ik niet maar zou zomaar het groter geworden meisje kunnen zijn van een vorige foto.
En waar ga je zitten met je kopje thee? Natuurlijk op de mand met net gerooide aardappels. Tante Jantje heeft de rode zakdoek om het haar geknoopt en ome Jan zie je met zijn bekende hoedje. Natuurlijk hoort de hond er ook bij zoals altijd. Dit is een forse hond vergeleken met het kleinere soort foxhondjes dat ze vroeger hadden, een Tillie en een Wido. Hier zit meer herder in, een trouwe en lieve hond. Toen na het overlijden van ome Jan deze hond veel later op zijn eind liep, vroeg ik tante Jantje of ze nog een nieuwe zou willen. Tante Jantje zonder hond kon ik me niet voorstellen. Nee, dat wilde ze niet want als ze eerder zou overlijden dan de hond…. Ik bood haar aan dat ik dan graag voor haar hond zou willen zorgen. Ook dat wilde ze niet, ze wilde haar hond niet aandoen om naar een nieuw huis te moeten verkassen.
Tante Jantje heeft later nog jaren zonder hond in een bejaardenwoning in Barchem gewoond en was actief binnen de kerkelijke gemeenschap èn de kegelclub.
Veel later waren we in vakantietijd eens in de Barchkerk in Barchem, samen met Ben en Riet en maakten voor de dienst een praatje met ds Leijenhorst en we vertelden dat we nog even bij onze tante Jantje Eggink langs zouden gaan die toen al op hoge leeftijd was. Hij haalde het toen aan in zijn overweging dat ging over mensen die belangrijk kunnen zijn in je leven behalve je ouders en noemde de naam van tante Jantje. Meteen hoorde ik van alle kanten geluiden als van: O ja, Jantje… Het toeval wilde dat ze net die zondag de bloemen uit de kerk kreeg bezorgd en wij liepen gezamenlijk naar haar toe om haar gedag te zeggen.
