Ze vormen al een gelegenheidskoor. Ik denk dat ik er vier van in de klas heb gehad, maar als jullie hier de tweeling uit kunnen halen ben je heel knap. Ik weet het toevallig.
Af en toe als ik terugkijk op mijn leven sta ik versteld dat je zoveel meemaakt. Mijn leven lijkt net als bij iedereen in bepaalde periodes verpakt.
Bij mij zijn het dan als eerste mijn hele jonge jaren op De Haar en daarna op de Boomgaard.
Dan volgt een korte maar spannende tijd in Hattem, waar de start lag van mijn leven met Wim.
Daarna volgde onze tijd in Hengelo waar onze jongens opgroeiden.
In Emmen kwam de tijd dat de drie volwassen werden en uitvlogen, niet ver want alle drie bleven ze in Emmen of directe omgeving.
Nu is het dan de periode Schoolpad , een huisje waar ik altijd al van droomde, hoewel ik me in alle huizen gelukkig heb gevoeld of het nu op een kamer, in een flat, een tussenwoning of een hoekhuis was. De tijd zal het leren of dit ons laatste huis wordt. Ik vermoed van niet. Ik heb even zitten tellen. In mijn leven ben ik in totaal 10 keer verhuisd.
Waarom deze periodes ineens weer bij me boven komen? Ik zag foto’s van een volwassen tweeling Dennis en Patrick, de ene extravert en de andere introvert. Een mooi stel die ook telkens hun roots in Emmen weer opzoeken. Het zijn intussen al vaders die op hun beurt genieten van hun kroost. Ik had ze als 14 jarigen in de klas en verbaasde me over een tweeling die zo verschillend was.
Mijn herinneringen aan mijn Hattemse tijd heeft behalve Wim ook leuk blijvend contact met een paar meisjes van mijn allereerste klas opgeleverd. Een paar zijn intussen al oma geworden en heel gelukkig met hun kleinkinderen. En ook voor hen ging het leven niet op rolletjes.
We krijgen allemaal blijkbaar lessen te leren of je dat nou wilt of niet.