‘Hier heb ik een nieuwe Pippie voor je’, zei Rob gisteren. Hij kwam binnen met een klein lam op de arm. En het was inderdaad net Pippie, het Gotlander pelslammetje van verleden jaar. ‘Het is wel een schreeuwer hoor’, waarschuwde hij en meteen liet Pippie 2 zich horen. Wat wil je ook, moeder had er al twee en deze was achtergebleven en kon niet meteen meekomen. En op deze aparte soorten is Rob extra zuinig.
Pippie had geluk. Na de eerst fles en een tijdje tegen me aan liggen kwamen Shabana en Akbar met de beide jongens. Die wilden ook wel zo’ n lekker warm lammetje tegen zich aan. Even later lag Pippie lekker in het nest naast de open haard en… niks geen gebleer. Ze sliep als een roosje. Abraham en Eliah hielpen graag even mee om de fleslammeren in de wei de fles te geven. Makkelijk, zo’n extra hulp.
Nou Rob, als je weer zo’ n bleerderd hebt breng maar hoor of je moet er zelf even voor gaan zitten, lekker tegen je aan en met het kopje tegen je hals. Maar ik vermoed dat je je daar de tijd niet voor gunt.
Geeft niet, deze pleegmoeder doet het graag.
