De Twentse Spreukenkalender is leuk, de Drentse ook heel aardig maar het zal niemand verbazen dat voor mij de Achterhoekse, vooruit ook Liemerse, met de eer gaat strijken. Ik vind zelfs dat ze rekening houden met de tijd van het jaar. Zo las ik in de dagen voor de Kerst:
’n Olde haze kent elke strik
En toen het hier ’s nachts 15 graden vroor:
As de katte ’t gat warmt, wil ’t snijen.
Maar ook deze kan ik waarderen:
Wee an alle pötjes en pennekes lekt
Krig splinters in de tonge
(Het is niet goed je overal mee te bemoeien)
Der is gin sprekker dèn ‘t ’n zwieger kan verbettern.
En:
De weerld is as ’n varkenskot:
Wee ’t hardste slobbert hef ’t meeste.
Ook Wim leest de spreuken, die natuurlijk zoals bij de meesten op het toilet hangt, grondig. Hij stond eens als een trouwe hond te wachten toen Agnes en ik wat rondstruinden in de winkel bij de ANWB. Het was toen beredruk, ja lang voor de corona, en Wim bleef een andere trouwe wachter gezelschap houden bij de deur. Hij praat altijd met iedereen, in dit geval over het weer, en ik hoor hem nog net spitsvondig zeggen:
As ’t raegent in november
Wordt ’t karstmissen in december
En voegt er nog gauw aan toe:
En is het eenmaal mei
Dan is april voorbij.
En samen gingen we daarna de deur uit richting bakker Bart want nu waren we toe aan iets warms.
Krijgen jullie ook heimwee naar de tijd dat we zo winkel in en uit rond konden zwerven… zonder mondkapje…?
