Het is de laatste jaren een gewoonte geworden. Wims creativiteit in de keuken richt zich nu niet meer zozeer op ons avond eten. Dat lukt de man met de stok tot zijn spijt niet meer.
Nu is hij overgegaan op de lunch. En wat voor lunch… Hij maakt er gewoon een schilderijtje van met mooie kleuren en veel lekkers. Alleen al een genot om er naar te kijken en doet me het water in de mond lopen.
Ikzelf ben geen echte keukenprinses. Het moet vooral snel gaan en toch lekker zijn. En dat lukt aardig. Daarnaast hebben we elke week een dag een saladeschotel met kip of vis, ook lekker. En wanneer Ria er op maandagmiddag is komt Jan haar ophalen en drinken we uitgebreid koffie en praten bij. Dus ook weinig tijd. Voor deze gelegenheden heb ik altijd een pizza tonno of Hawaii in de vriezer. De rest van de week kook ik zoals het uitkomt, snel en gezond. Weet je waar we ook gek op zijn? Wokvis van de visboer. Is al kant en klaar gekruid. Even wat groente erbij en klaar is Kees.
Maar de lunch heeft Wim zich toe geeigend. Als ik tussen de middag brood zou klaarmaken zou dat een boterham met kaas en een met vleeswaren voor Wim en een met jam voor mij zijn. Niet echt crea Bea.
Maar hier zie je hoe Wim er met aandacht een plaatje van maakt. Hij zorgt ook altijd dat er minstens een keer per week een gestoomde makreel in huis is. Zijn eigen lunch dan, zul je misschien denken. Is dat ook zo’n plaatje? Nee hoor, hij doet gewoon een zure of zoute haring tussen twee boterhammen, snijdt dat twee keer doormidden en dat is het dan.
En terwijl we vroeger als gezin altijd om de eettafel aten, zitten wij tegenwoordig vaak met het bord op schoot in de luie stoel, kijkend naar Binnenste buiten of Escape to the country.
Alleen als Rick er ’s zaterdags is zitten we weer als vroeger om de tafel. Die Rick houdt ons bij de les.
