Toch nog even een terugblik…. omdat ik het zo leuk vond. Hoop snel op nieuwe schapen in de wei. De tijd met fleslammeren ligt jammer genoeg achter me….maar wat was het leuk!
’t Bunt een stelletje brekkers, zou pa zeggen als hij net als ik nu de capriolen van de lammeren zou zien. Net als bij baby’s en peuters gelden ook hier de drie R’s van dokter Spock, de bekende naam bij de opvoeding van kleine kinderen in de tijd dat onze jongens geboren werden. Ik had ook nog geen voorbeeld want zowel in Wims als in mijn familie waren wij de eersten met kleintjes.
Rust, Reinheid en Regelmaat, was het motto van deze dr. Spock en dat geldt voor alle grut. Na de fles gaat het stel de keuken in die ik gebarricadeerd heb met spinnenwiel en de afvalbak. Kunnen ze even uitrazen. Onder de eettafel ligt een wollen kleed waar ik zuinig op ben. Daarom liever in de keuken met de druktemakers. Dat duurt niet lang want ze horen mijn stem en dat betekent zoiets als: moeten we naar toe. Ze hadden al gauw een klein gaatje gevonden en nu lopen en springen ze in de rest van de keuken. Geen houden aan. Ja een stelletje brekkers, dat bunt et.
Nu liggen ze weer in diepe rust in hun nest. Als ze wakker worden gaan we naar buiten tot de volgende voeding.
Nog een paar dagen en dan gaan ze naar de stal. Dan zijn ze sterk genoeg.
Nog even en dan komen er ook weer schapen in de wei, Schoonebekers dit keer, een bescheiden oerras uit deze streek. ‘Jij houdt niet zo van de Wensleydales toch?’, zei Rob toen hij de lammeren bracht. Was dat zo duidelijk vorig jaar? Ik heb nog nooit zulk brutaal spul in de wei gehad, niks mee te beginnen. Ik hou van alle soorten schapen maar deze Wensleydales die toch een hele mooie lange gekrulde vacht krijgen? Ok brekkers, maor dan lilleke brekkers. –
Voor de niet Achterhoeker: lillek= ondeugend.-