De ooi die hier het dichtst bij de stal loopt met haar lammeren is niet meer…
De eerste tegenvaller bij de schapen is binnen. Toen ik gistermorgen een van de schapen stil in de wei zag liggen dacht ik niet meteen het ergste. De beide lammeren liepen er omheen maar moeders kwam maar niet in de benen. De rest stond al bij het hekje om hun kleine stukje brood aan te pakken zoals elke morgen. Tja… ik liep erheen en ja hoor… echt dood, ze was nog niet helemaal afgekoeld. Zo jammer!
Dat werd Rob bellen, kruiwagen over de ooi leggen, lammeren vangen, naar de stal brengen en flesjes klaar maken. Dat vangen van Schoonebeker lammeren valt meestal niet mee. Het zwarte ooitje had ik al gauw te pakken maar de ram liet zich niet zo snel grijpen. Rob had al gezegd dat hij die ’s avonds wel zou vangen met een net waarmee hij de ruimte steeds kleiner kan maken. Dat bracht Wim op het idee om met het schapengaas een kleinere ruimte te creëren. Toen had ik hem zo te pakken. Het bevalt deze al wat grotere lammeren totaal niet in de stal, maar tot ze zelf op de fles af komen zullen ze daar toch in moeten blijven. Intussen drinken ze beiden wel uit de fles, ik ben dus gepromoveerd tot hun pleegmoeder.
Rob is gisteravond geweest en heeft het schaap aan de weg gelegd, afgedekt en wel. Vanmorgen kwam de Rendac om het schaap op te halen. Eén mooie pluk wol van de vacht bleef achter.