Het gezin Middelkoop 1944 denk ik.
Als ik het goed heb…boven van l. naar r. Jozien, Koos en Diny.
onder Coby, Herman en Johan. Er zouden er nòg vier bijkomen waaronder Nel.
Dat is een verrassing! Nichtje Nel mailde dat ze met zus Coby bij haar moeder is geweest vanmiddag. Daar zagen ze m’n prentenboekje “Ik ben Moniek” liggen. Toen Diny en ik deze week bij tante Heintje op bezoek waren had ik een boekje voor haar achtergelaten. Nel is ook gek op dieren, reageerde enthousiast en bestelde gelijk beide boekjes. Wat vind ik dat leuk!
Het pakketje ligt al klaar en gaat morgen meteen op de bus!
Het is ook mooi dat je daardoor ook weer meer contact met je familie krijgt. We zitten hier in het noorden toch wat afgelegen en niemand van onze familie woont in de buurt.
Nel is ook gek op dieren en heeft zelf een paar pony’s en een poes. Eigenlijk ben ik benieuwd of ze ook groene vingers heeft, want Diny…nog meer dan ik… werken ook graag in en met bloemen en natuurlijke materialen.
Ik heb vroeger nooit kunnen dromen dat ik nog eens in de weer zou gaan met de schilderskwast. Op m’n 56e, had ik een behoorlijke dip en was een hele tijd uit m’n werk. Toen ik herstelde ging ik in de weer met takken en bloemen uit de tuin. Tot dan plukte ik wel bossen bloemen, maar die gingen gewoon hup..de vaas in. Maar toen begon ik met oase meer bloemstukken te maken en ik was in eerste instantie stomverbaasd dat alles mooi werd. Ik bleef ermee aan de gang en iedereen die kwam kreeg wat mee.
Daarna vroeg ik me af of ik ook zou kunnen schilderen. Nou…als je het niet probeert weet je het nooit. Dus Hetty ging op les. Het was wel even oefenen, maar ik vond het echt leuk om te doen. Het heeft zich ontwikkeld tot wat ik nu doe.
Wanneer ik weer een “Bernard”of “Takkenvlechter” af heb geeft dat zo’n tevreden gevoel. Het begint al weer te broeden…wat zal ik nu eens gaan maken…?