Het prieel aan de Kuifmees
Van alle tuinen bij de huizen waar ik na de tijd van “De Boomgaard” woonde was die bij juffr. van der Meulen het prettigst. Een tuin met een boom midden op het gras en achterin een groente tuin… een echte leeftuin.
Maar pas in Aalten kregen we een tuin waar we zelf wat aan moesten doen. We wilden graag een rijtje rode rozen naast het pad in de voortuin. Die werden daar door een bevriende hovenier geplant. Het zag er nog niet echt uit zo in maart. Op een morgen komen we buiten en zien tot onze verbijstering dat alle rozen afgeknipt zijn.
Wat later komt Wim de hovenier tegen en die zegt: “Heb je gezien dat ik de rozen gesnoeid heb”? Wisten wij veel.
In Hengelo woonden we op een benedenflat en het grote grasveld en de rozenperken…ook rood… werden door de plantsoenendienst keurig onderhouden.
Pas aan de Marnixstraat hadden we onze eerste echte eigen tuin, waar we een hele nieuwe voortuin aangelegd hebben volgens een voorbeeld van “een voortuin op het noorden”. Ik herinner me de prachtige clematis die met honderden kleine bloemen in het voorjaar naast de voordeur in bloei kwam, de rhododendron en de skimmia’s. Hier kocht ik ons eerste tuinboek: De tuin het hele jaar door.
Eenmaal aan de Kuifmees in Emmen begonnen we aan een echte uitdaging:het aanleggen van een heidetuin mèt prieel en paadjes met houtsnippers. We hadden met onze buren André en Siny een vrachtwagen met olifantenmest uit de dierentuin besteld. Met vereende krachten werden die enorme keutels over de tuin verdeeld en er onder gewerkt. Van pa kregen we een stermagnolia die nu nog bij ons bij de vijver staat. Ook voor het huis was het een aardig stukje tuin.
Hier hebben we ons kunnen uitleven. We hebben er veel van geleerd, ook hoe het niet moet.
Ik zal nooit meer houtsnipperpaadjes aanleggen…dat loopt zo rottig!
Nu aan het Schoolpad met onze grote landschappelijke tuin hebben we nog wel het prieel nagebouwd bij de wei. Van daaruit kun je zo fijn naar de pony’s en vroeger ook de schapen kijken. ‘s Zomers maken we daar vaak een kampvuurtje en zitten er nog tot in het donker met de honden aan onze voeten.
Eens hebben we er zelfs geslapen…toen het heel warm was. Ik had de kussens en dekbed uit de caravan gehaald en daar ons bed van gemaakt. Scott en Kim lagen aan ons voeteneind en de pony’s Katja en Bartje stonden de hele nacht bij het gaas vlakbij ons. Het sliep prima. We werden alleen wel wat vroeg wakker omdat de dauw ons dekbed vochtig had gemaakt.
Het is bij die ene keer gebleven. Maar wie weet……