Soms gaat er niets boven eenvoud. Zo was de kerstmarkt in Eefde bij Eppie en Dirkje van Zeyts een bijna intiem en sociaal gebeuren, niet alleen een ontmoetingsplek voor mensen die een binding met het koor hebben maar voor de hele buurt en daarbuiten, als ik mezelf mag meerekenen. Wat een werk is er verricht om alles zo sfeervol te krijgen.
Gisteravond vierden we het kerstfeest met de vrouwen van Passage Zuidbarge Rietlanden. Heel gewoon, het kerstverhaal afgewisseld met het zingen van kerstliederen en het voordragen van een gedicht. Mijn zingen is niet meer wat het geweest is, ik zing grotendeels een octaaf lager. Maar ik was gelukkig niet de enige. Maartje, naast mij, had net zo’n stem en dat geeft verbroedering. Tijdens de gesprekken die we tussendoor voerden bleken we veel dezelfde bekenden te hebben en zelfs bij elkaar in de buurt, zij in Zutphen en ik in Vorden, te zijn opgegroeid.
Het kerstverhaal van Toon Kortooms: Mijn wonderlijkste Kerst, was al op Sinterklaasavond bij de chocolademelk goedgekeurd door Wim. ‘Den mo-j doen, hartstikke mooi’, was zijn commentaar. En ook bij de dames viel het deze avond erg in de smaak. Mijn boek met kerstverhalen die ik al 40 jaar op de plank had liggen, had ik dus niet voor niets zo lang bewaard.
‘Weet je’, vertelde Maartje, ’dat Toon Kortooms Antons vader op de foto heeft gezet toen die zoals hij elke dag deed, een duik in zee nam?’ En ook Thea Barnard, emeritus predikant in Vries, die indertijd opa Egginks uitvaart leidde, was een van haar vrienden. Wat is de wereld soms klein.
