Lloyd met z’n houtkacheltje. Tonny en ik met Mary.- 1996-
Ieder jaar krijgen we een mooie wens van een Canadese vriendin, Mary. Ooit, 16 jaar geleden bezochten we haar en haar man Lloyd in Cannington. Ze hadden al een paar keer in Hattem bij Henry en Tonny gelogeerd bij het vieren van een bevrijdingsdag. In 1996 zouden we samen met Henry en Tonny onze vakantie bij Fred en Gera doorbrengen, maar eerst maakten we dus die tussenstop in Toronto. Lloyd en Mary haalden ons op in de grote auto van hun dochter, maar met 6 personen kon toch al onze bagage niet mee. Nu hebben wij altijd een handbagagekoffertje met de benodigdheden voor een overnachting apart bij ons. Dat scheelde. De grote koffers gingen daarom naar het bagagedepot op het vliegveld waarvandaan we een paar dagen later weer zouden vertrekken naar Calgary. Lloyd en Mary bewoonden een prachtig oud huis en lieten ons de mooie plekjes in de omgeving zien, een liftlock, een oud huis met een spookverhaal, de blokhut van een dochter midden in de natuur, het gemeentehuis van Cannington, een openluchtmuseum……
’s Morgens zaten we aan het ontbijt, Lloyd gezeten achter de tafel om onze toast te maken en Mary stond steeds klaar om ons weer iets te brengen wat Tonny de opmerking ontlokte: Mary bedient òns en Lloyd het bróodrooster. Ze hadden ook een eigen zwembad waar Mary elke dag haar baantjes trok. Het water moest alleen wel warm genoeg zijn. Dat werd opgewarmd met een houtgestookte kachel, die persoonlijk door Lloyd bediend werd. Nee Henry werd niets gevraagd, maar Wim mocht al gauw zijn taak overnemen. Hij had vertrouwen in de Big Dutch Lad zoals hij Wim noemde, die machinist op de grote vaart geweest was. Zo komen bij veel kaartjes de herinneringen boven. Ken je dat?