Er zijn uitdrukkingen in de streektaal die je niet zomaar om kunt zetten in het Nederlands. Naober had er eentje die bij mij weer een belletje deed rinkelen. Ik hoorde als het ware vader Hein weer zeggen: ’Ik geleuve dat ik d’r effen ene lieke mot zetten’. Ik denk niet dat een Nederlands sprekende weet wat hij daarmee bedoelt. Wij wisten wel hoe laat het was als pa dit tegen ons zei. Dan hadden we wel iets uitgevreten en zou een van ons even aangepakt worden. Daniel Lohues had er eentje in zijn laatste column die ik nog nooit gehoord had maar die ik wel meteen begreep.
Hij vertelde dat hij lang geleden met zijn opa naar de film De langste dag mocht kijken, de Duitse versie en in zwart wit op de tv zoals je toen alleen nog had. Hij vond hij wel vreemd om Amerikanen bij de landing in Normandië Duits te horen spreken. Opa had het zelf de oorlog van dichtbij nog meegemaakt, zelfs tijdens de mobilisatie. Hij was erg onder de indruk van wat de Geallieerden presteerden.
Opa leefde helemaal mee toen de Duitsers de geallieerde vloot aan de horizon zagen verschijnen en had hij hard met de hand op de tafel geslagen en tegen Daniël gezegd: ’Nou komp ’t op schaopscheern an’. En dat meerdere keren. En die kende ik nog niet.
Wel de uitdrukking: Daor he-j ’t schaop an ’t drieten. Dan gaat er even wat mis.
