Het was een dag van met enige spanning afwachten wat het beloofde telefoontje ons zou brengen.
Orthopeed van Overvest liet even op zich wachten maar belde aan het eind van de dag. Ze had de CT-scan van afgelopen dinsdag bekeken en zag een uitgebreide operatie voor zich. Het bot in de kom van Wims linker heup ziet er niet best uit, zelfs barstjes te zien. Ze begon over een hersteloperatie met gaas en donorbot. Ze is er ook niet zeker van of dat in Zwolle gaat gebeuren of dat ze Wim doorverwijzen naar het UMCG waar ze meer ervaring hebben met kanker in de botten. Maar ze ziet in elk geval mogelijkheden om de benen er weer onder te krijgen. Ze gaat nu overleggen met de andere orthopeden in Zwolle en belt ze ons over 2 weken terug over hun bevindingen. Bovendien moet Wim intussen wel zelf contact opnemen met zijn cardioloog hier in Emmen voor het wel of niet vervangen van zijn pacemaker voor de grote operatie..
Het was een tijdje stil na dit telefoongesprekje dat we beiden konden volgen.
Even later keek Wim me aan en zei: ’Ik ben niet sacherijnig hoor, misschien alleen teleurgesteld. Hij heeft echt de positieve instelling van zijn moeder geërfd. Wat er ook gebeurt, hij bedenkt een oplossing. Hij is het tijdsplan al aan het bijstellen. Och misschien had vader Gerard dat ook wel maar die heb ik nooit gekend.
We moeten er maar wat van zien te maken samen.
