Zomaar ineens kreeg Wim een berichtje op z’n IPhone. Het was al op 6 december verstuurd vanuit Australië door Ruud Bruger. Het was een bedankje voor het boek Brieven uit Barchem dat opgestuurd was door moeder Josien.
Op deze manier kregen we een leuk contact. Deze Ruud woont al vanaf 1987 in Australië waar hij zijn droom kon verwezenlijken. Hij wist al sinds zijn 4e dat hij boer wilde worden. In zijn jeugd ging de familie elke zondagmiddag fietsen op de Veluwe, Josien, Dolf en de 5 kinderen. En steeds eindigden ze in Spankeren waar een broer van opa Koos van Middelkoop ook een boerderij had. Meestal bleven ze eten en de kinderen konden zich uitleven.
En zo ging Ruud na de Mavo naar de Middelbare Landbouwschool in Doetinchem, werkte daarna 8 maanden als knecht in Brabant, werd manager op een Deense boerderij en besloot uiteindelijk de stap te wagen om te emigreren net als zijn broer Hank.
Ruud stuurde me een foto van een wei met koeien, zijn koeien. Meteen viel de Jersey op tussen al die Holstein Friesians. Daar heb ik wat mee. Hij schreef later dat hij die gebruikte om te kruisen met de Holsteiners omdat ze dan gemakkelijker afkalven. De meeste kalveren verkocht hij voor de slacht maar soms ben ik ’slap’, zo noemde hij dat en kon hij er wel eens een paar niet wegdoen. Ik zou zeggen dat het toont dat hij een warm hart heeft. En zo liep hier deze prachtige Jersey tussen die Holsteiners, de koeien waar Herman en Harold in Iowa mee pronkten. Het boerenbloed heeft Ruud van moederskant volop meegekregen.
En ja… ik mag gewoon over hem schrijven, Ruud heeft geen geheimen. Hij loopt ook nog steeds op klompen.
Onze mailwisseling heeft als kopje: Van klompen tot kangaroos.
