Hoe verwerk je verlies van een dierbare vriend of vriendin. Je zou denken dat we langzamerhand experts zijn op dat gebied. Van mijn eigen vader herinner ik me alleen de donkere ruggen voor me die allemaal achter elkaar naar papa in dat kamertje gingen. En ik mocht niet mee. ‘Kom maar bij opoe’, herinner ik me. Papa was bij de Here Jezus, maar opoe had een warme schoot. Daarna waren het de opa’s en opoes waarvan we afscheid moesten nemen en als kind denk je dat ze nu eenmaal oud zijn. Toch mis je ze en zie je het verdriet van je ouders.
Toen mijn moeder overleed deed dat veel met me. Wanneer ik op straat iemand tegenkwam die het haar net als mijn moeder droeg, je weet wel met zo’n rol van achteren, keek ik zelfs om omdat ze zoveel op haar leek. Ik wist dat ze het niet kon zijn en toch was ik van slag.
Toen vader Hein heel plotseling van de fiets viel en overleed had ik gedacht dat dat nooit zo erg kon zijn. Hij was immers niet mijn biologische vader. Het tegendeel was waar. Ook dit had tijd nodig om een plekje te geven èn heel veel dankbare herinneringen.
Onze vriendin Anda moesten we al, zo jong nog, missen. Dat hakte er in, iemand waar je altijd lief en leed mee deelde. Gelukkig houden we goed contact met Dick en halen we dan samen herinneringen op.
Met het verlies van Mark begon natuurlijk een rouwproces dat voor ons niet te bevatten is. Dat blijft levenslang aan je knagen. Er is een gat in mijn ziel geslagen. Zo voelt het nog steeds. Wie het boek MARK gelezen heeft beseft dat dit nog maar een begin is.
Ook Ben en Niesje missen we nog elke dag maar geven ons veel mooie gesprekken en de mooie herinneringen komen steeds voorbij.
En nu dan Ben en Riet. In zo korte tijd moeten hun kinderen beide ouders missen en wij dierbare vrienden.
Intussen zijn er in onze familie veel nieuwe baby’s geboren, Siem en Mare het laatst, allemaal unieke mensjes met een heel nieuw leven voor zich en je beseft dat het leven een kringloop is en wij mensen er onderdeel van uitmaken.
Ik denk dat iedereen deze ontdekking doet op deze leeftijd en waar je vroeger fluitend door het leven leek te gaan is het nu wat anders geworden. Leren leven met wat je mee hebt gemaakt maar ook vraag je je af wat nog op je pad kan komen.
