Elke week kom ik bij Alle en Anja. Ik schuif bij hen mee aan tafel en geniet van de maaltijd en de gesprekken met elkaar. En altijd is Dirk van de partij. Hij geeft aan of hij naar binnen of juist naar buiten wil en zit graag op schoot, net als vroeger. Ik ben intussen ook weer in genade aangenomen. Ik herinner me onze eigen rituelen met de katten aan het Schoolpad en zeker ook die met onze Dirk, de laatste.
‘O, hoe doe je dat? Dat zal wel een spektakel zijn geweest?’, zei Ria toen ze zoals meestal op maandagmiddag hoorde van de nieuwe actie.. Ik vertelde dat Dirk aan de pil moest. Hij zat maar steeds aan zijn achterste te likken en ik vroeg me af waarom. Wim wist het gelijk: wormen. Dat leek aannemelijk. Dus Dirk moest aan de pil tegen wormen. We hadden die morgen eerst maar eens pillen gehaald bij de Welkoop. En nu vroeg Ria zich af hoe we die bij een kat naar binnen kregen. Nou daar hadden we ons eigen ritueel voor. We hadden natuurlijk vóór Dirk al meer katten gehad die wel eens wormen hadden en ik vertel Ria onze aanpak, door scha en schande aangeleerd natuurlijk.
Wim ging hiervoor in de stoel zitten met een handdoek of kleed in aanslag. Ik pakte Dirk en zette hem bij Wim die hem meteen in het kleed wikkelde met alleen zijn kopje er boven uit. Dan nam ik een pil in de rechterhand, met de linkerhand duwde ik het bekje open en met rechts duw ik de pil helemaal achterin de keel van ons Dirkie. Slik en weg is de pil. Ik had me alleen vergist in het gewicht van Dirk. Ik schatte het op 2 kilo. Toch maar even nagemeten. Ik ging met Dirk op de weegschaal en daarna zonder. Het bleek 5 kilo verschil. Zo’n kat hadden we nog niet. Dus het spektakel werd nog eens opgevoerd. En net als vroeger in mijn jeugd toen we een schepje suiker na de lepel levertraan kregen, werd het voor Dirk een hapje lekker vlees uit een kuipje. Dan weet je ook zeker dat de pillen weg zijn.
Wat later liep Dirk wat verongelijkt buiten, staart hoog in de lucht, en keek niet meer om. Ik vroeg me toen af of hij nog weer terug zou komen na deze behandeling. Och.. tussen de middag kwam hij al weer even binnen voor een kort middagdutje en die avond zat hij weer uitgebreid bij mij op schoot op hetzelfde dekentje. Nu mag Anja die taak overnemen. Helpende handen genoeg aan de Bargerweg.