We zitten beiden achter de krant ons bakje kwark met vruchten binnen handbereik. Wim verheugt zich altijd op dat ontbijt met veel vruchten en wat zaden. Je ziet hem dan genieten. Dit keer verslikt hij zich bijna in de laatste hap. Zal wel een zuur besje geweest zijn maar volgens hem was het iets bitters. Hij spuugde het nog net niet over de tafel. Hij is gewoon een beetje verwend, maar dat wil hij natuurlijk niet horen.
Meteen komt me het beeld van nichtje Mientje voor de geest. Mientje is de jongste van tante Aaltje en ome Bertus uit Mossel. Mientje was een spontaan kind. Als ik de strip Elsje in ons DVHN lees moet ik ook wel eens aan haar denken.
Mientje kwam een nachtje logeren op de Boomgaard en zat mee aan tafel toen we gingen eten. Ik meen dat het hutspot was. We hadden net de ogen open na ons gebedje of Mientje riep: ’Botter!’ Ze kreeg het aangereikt en we begonnen te eten. Het smaakte uit de kunst want mama kon net als opoe Bijenhof lekker koken. Ineens spuugde Mientje iets over de tafel en riep: ’Gatvedamme butje!’
Och, wij hadden dat niet moeten presteren, maar Mientje…? Ze was blijkbaar onder en boven de wet. We moesten er allemaal om grinniken. Pa trok alleen een paar rimpels.
Het is helemaal goed gekomen met Mientje maar eigenlijk ben ik benieuwd of haar eigen kinderen ook van die spontane acties hadden.
