Rick is even in de familie geschiedenis gedoken. Ik had de stamboom van de van der Kolk- en de Eilanderfamilie geplaatst.
‘Grote gezinnen waren dat vroeger’, vond hij. Dat waren het vaak ook. Acht tot tien kinderen op een rij en soms nog meer. Zijn opa van de Egginkskant kwam ook uit een gezin van 10.
‘Als je goed kijkt, zie je dat er vaak kinderen jong dood gingen’. Ik noem ze op in mijn eigen familie. Opoe Bijenhof kreeg eerst 2 doodgeboren kinderen. Een broertje van mij overleed ook bij de geboorte en in de rest van de familie kwam dat ook regelmatig voor. Het eerste kindje van vader Hein en Hanna ook. Er was weinig voorlichting en de kinderen werden thuis geboren. Als er dan iets bijzonders was bij een bevalling was je maar zo nog niet in een ziekenhuis. Verder in het verleden bakerde vaak een buurvrouw, voorloper van de vroedvrouw.
Ook ik ben op de keukentafel geboren en met ‘de tang’ gehaald, zoals mijn moeder me dat vertelde. Mijn vader was er bij en dacht dat het voor mij slecht af zou lopen en dacht toen alleen aan zijn Coba.
‘Ja Rick, jij bent ook thuis geboren en dat was ook geen gemakkelijke geboorte. Dat had ook anders af kunnen lopen’. Hij heeft er wel zijn handicap aan over gehouden. Maar Rick schiet een beetje in de lach en terwijl hij de deur uitloopt kijkt hij nog even slim om en merkt droog op: ‘Ik adem nog!’
Foto: Rick, 10 maanden.