Het zal nog wel even duren voor we weer een vakantie kunnen plannen en intussen denk ik met veel plezier terug aan onze ontdekkingsreizen.
2007- ‘Relax man…relax’, zei een Indiase Nieuw Zeelander tegen Wim toen we nog even gauw inkopen gingen doen in zijn supermarkt. Hij zag blijkbaar toch iets van gejaagdheid in Wims doen en laten.
Toen we in november het Noordereiland doorkruist hadden had ik zoiets van: Wat een geweldig mooi land en wat leven de mensen hier op een ontspannen manier.
Ik zei toen zelfs: ‘Hier had ik wel geboren willen worden!’ Klinkt heel slim toch! Op die manier hoef je ook niet te emigreren en heb je je familie gewoon om je heen.
De geëmigreerde Nederlanders die hier wonen maken een tevreden indruk. Karen in Auckland is met een Australiër getrouwd en zijn samen naar Nieuw Zeeland vertrokken. Nooit spijt gehad.
Napier zou mij wel geleken hebben. Hier ontmoeten we een Ierse die 8 jaar geleden on holiday hier kwam en zegt ze: Ik ben nooit meer weggegaan. Ik denk eigenlijk dat het ook met een Nieuw Zeelandse man te maken heeft.
In Oamora is onze buschauffeur een Nederlander die het jaar ervoor de pijp aan Maarten gaf op z’n school in Rotterdam en met vrouw en camper hier terecht kwam, de plaats waar we the little blue penguins aan land zagen komen. Hier kochten ze een huis en beiden gingen free lance werken en startten tevens een eigen bedrijfje om golfclinics e.d. te organiseren.
We zijn allang weer terug aan het Schoolpad en ik ben hier toch helemaal tevreden als ik ’s morgens over het land van de boer uitkijk of ’s avonds de kippen pogingen zie doen om op de schutting te klimmen. Wat wil ik dan nog meer?
