Hetty Site

En dan….?

Achterste rij, 6e van l., Wim 1e bas.

Nee daar zat Wim nou helemaal niet mee. Niks geen zwart gat voor hem. Sommigen volgen zelfs een cursus over hoe je om kunt gaan met de veranderingen als je ineens niet meer hoeft te werken. Daar zat hij echt niet op te wachten. Hij genoot van z’n vrijheid. Hij volgde een vrij strakke dagplanning die begon met mij de deur uit te helpen. Daarna was het tijd voor z’n krant en dan werd er geklust en voor de dieren gezorgd. ’s Avonds verzorgde hij de warme hap en tussendoor hield hij het huis ook nog op orde en hielp buurman Jans met hooien. Voor ons beiden een prachtige overgang. Ik had het hierdoor heel wat gemakkelijker.
Ik had altijd al gezegd dat ik niet snapte dat hij niet bij een koor wilde. Hij heeft een goede stem net als z’n broers, maar hij zei steeds dat hij geen zin in oefenen had.
Tot we op een middag van [i]Kom in de kas [/i]de Eemslander Shanty’s horen zingen…… en ineens is het zover. Hij gaat eens kijken en is gebleven. Zo gaat het een paar jaar later ook met het Mannenkoor Valerius. Hij gaat eens kijken en…. Hij zingt bij beiden met veel plezier.
Afgelopen jaar zijn we met een speciaal samengesteld koor van Valerius en Leens, beiden van dirigent Daniel Rouwema, naar Poznan geweest. Het optreden van dit koor in de kathedraal van Poznan is een hoogtepunt in hun “carriere”geworden. Het was zó mooi dat menigeen een traantje moest wegpinken. Binnenkort hebben we een avond als een soort reünie van onze Polenreis. Ik ben benieuwd.

En dan…

Ja en dan… moet je wel even bijkomen en alles verwerken.
En daarna ….. gaat het leven gewoon weer verder. Dat is hier anders nog niet zo slecht. Fietsen, even een boodschapje, een potje Master Mind met Robin, het prachtige boek, dat ik van Anda kreeg, uitlezen.
Het beschrijft een spirituele reis van een vrouw door Italie, India en Indonesie. Het heet: Eten, Bidden en Beminnen en is geschreven door Elizabeth Gilbert. Het zou in de top tien staan van de boekhandel. Ik heb er van genoten en zal het zeker nog eens lezen. Volgens Henry is dat de maatstaf voor een "goed boek".
Nu ben ik begonnen in een boek over een voettocht van een voormalig Franse journalist Bernard Olivier langs de zijderoute door Turkije en Iran. Heel anders, maar erg interessant. Het harde leven, maar ook de rijke cultuur van Turkije, de ontberingen en Bernards oog in oog staan met de herdershonden laten je genieten en griezelen.
Zonet hebben we Gerhard, Judith en Robin uitgezwaaid. Na de inpakkerij hebben we gezellig bij Johan en Joke, Jos, Joanne en niet te vergeten Boris, koffie gedronken."Wat ga je doen op Rhodos, Jos, vroeg Judith hem. "Mnahh… dat weet ik nog niet.. we zien wel". Even later heeft hij het over duiken en snorkelen en waterskien. Hij heeft zich er dus echt wel in verdiept. Ha!
Hun mededeling van voor deze week ( ze zouden eerst naar de Ardennen) "We gaan niet op vakantie… we gaan naar Linde"… is nu geworden: "Wat een geweldige week vakantie en tot de volgende keer".