En zo is het begonnen…[i]De Overval[/i], koffie en zo in een bruin cafeetje in Zwolle en een plaatje van Wim z’n hut op de Liberiakust.
Tegelijk met mij begon Roelie Stapel haar carrière op de van Heemstraschool. We hadden veel gemeenschappelijk. We hadden precies dezelfde opleiding, kwamen beiden uit een boerenfamilie, spraken thuis ieder onze eigen streektaal, zij het Drents en ik natuurlijk het Achterhoeks. We begrepen elkaar en hebben uiteindelijk allebei onze levenspartner in Hattem gevonden.
Toen Wim en ik er achter kwamen dat er bij ons beiden thuis Hattems en Achterhoeks gesproken werd gingen we er automatisch toe over en sindsdien is dat niet veranderd. We weten nu dat het allemaal tot het Nedersaksisch hoort, maar natuurlijk zijn er verschillen. De kinderen op school in Hattem hadden het over vissen en ze hadden d’r ‘een hiele kladde evangen’. Degene die het in keurig Nederlands probeerden maakten er soms zoiets van als: ’Juf ik ben met mijn vader vissen geweest en wij vongen er toch een klad.’
Wat hebben we in die eerste jaren samen veel plezier gehad, twee jonge juffen in de wat statige omgeving van de van Heemstraschool . Bij het begin van de week en vrijdagsmiddags na schooltijd zaten we als onderwijzend personeel in de personeelskamer, meneer Aartsen aan het hoofd, geflankeerd door meneer Dijkema en juffr. Voorhorst. Meneer Aartsen leek altijd wat uit de hoogte, maar ik kende hem als de broer van oom Sjoerd en werd ook door ons bij de fam. Aartsen voor het gemak ook oom Jan genoemd. Wim wist niet wat hij hoorde toen hij hem eens Achterhoeks hoorde praten toen pa en mama eens op bezoek kwamen.
Onze jongens hebben in hun leven zoveel streektaal meegekregen dat ze het prima verstaan, maar ik heb ze zelf nog nooit die taal horen gebruiken. Af en toe probeert Mark wat… een futske hooi voor de pony’s. Ik schreef eens over het wetteren van de kalfjes op de Boomgaard, maar dat moest wel even uitgelegd worden- melk geven.
Ik kan alleen maar zeggen dat het heel handig is hier in het noorden en oosten van Nederland dat ik tweetalig opgegroeid ben en zeg nou zelf… het Achterhoeks, Drents en Veluws klinkt toch veel vriendelijker dan de wat harde klanken van het Nederlands.