De film, in 1955 opgenomen op de Boskamp en die na de begrafenis van tante Jantje gedraaid is , haalde de krant. Arie Ribbers schrijft wekelijks een column in de Stentor en maakte de vergelijking tussen zijn jong overleden klasgenootje van de Kweekschool Erika en tante Jantjen, beiden blozende jonge meiden. De eerste kon geen onderwijzeres worden doordat ze zo jong stierf en tante Jantjen had het ook wel gewild maar ja… de tijd was er niet naar. Hij beschreef wat ik ook vaak voelde, net volwassen, tijdens het koffie drinken met broodjes na zo’n begrafenis. Er wordt vaak over gepraat, gepraat en gepraat en dat stoorde hem ook verschrikkelijk toen Erika begraven werd. Je leert relativeren als je ouder wordt en zoals nu tijdens de koffie met broodjes werd tante Jantje mooi naar voren gehaald, opgewekt zoals ze was. ‘ Ie meugt röstig praoten, heur’, zei eentje van de familie, ‘het is toch een stomme film’. Door Jannie Dinkelman en Henk Braakhekke werd het artikel uit de Stentor gescand en gemaild, waarvoor mijn dank.
[i]The film which was shown after the funeral of tante Jantjen was mentioned in the newspaper de Stentor. Arie Ribbers, who is a writer of colums and much more talked about a girl in his class who died very young. And about tante Jantjen who looked like her. The girl Erika wanted to be a teacher which didn’t happen and tante Jantjen would have loved to teach too but that didn’t happen too by other reasons. [/i]