Ik vermoed dat iedereen zo de dagen kent die herinneringen oproepen. Je staat niet bij allemaal even sterk stil. Als ik aan de verjaardagen denk van mijn ouders en grootouders is het altijd met een glimlach en dank ze voor wie ze voor me waren. Ook de verjaardagen van de ooms en tantes die een grote rol speelden in mijn leven doen dat met me. Meestal met een herinnering aan een zin of een gebeurtenis. Toen tante Hermien eens met me mee fietste naar de Boomgaard nadat ik in Zutphen bij oom Jaap en tante Riek had gelogeerd begon in onderweg op de Lindese weg de sjas er in te krijgen. Toen maakte ze de opmerking: Zooo …ie- bunt net een peerdjen dat et heuj van de stal rök’.
Maar de herinneringen aan Mark en de strijd die hij gehad heeft doet andere dingen met me. Dat is te schrijnend om los te kunnen laten. Toch zijn er gelukkig heel veel mooie herinneringen aan hem, maar het doet nog zo zeer… na bijna 7 jaar.
Zeven is toch het getal van de volheid. Zou ik het daarna wat gemakkelijker achter me kunnen laten. . Het doet me goed dat nog zoveel van zijn vrienden met me meeleven. Gisteren had ik weer een bijzonder gesprek met Alina. Zij heeft een praktijk ‘Rondom Relaties’ en probeert me verder op weg te helpen in mijn rouwverwerking met Wim en Mark, beiden zo verschillend. ’s Middags kwam Susan na haar wandelingetje met labrador Moxie. De bedoeling was om een begin te maken aan het breien van sokken. We kwamen niet verder dan de techniek van het opzetten, maar het was goed om een uurtje samen te zijn. Daarna was het tijd om richting Bargerweg te gaan. Het is ook de verjaardag van Frank, de 21e zelfs. We hebben hem zien groeien in zijn ontwikkeling en hij heeft heel wat stappen bij ons aan het Schoolpad gezet. Samen met het gezin om de tafel, dit keer aan de nasi met alles erop en er aan van de Chinees, is altijd een feestje. En eenmaal weer thuis bij Storm belden Rick en Gerhard. Dat doen ze nog steeds dagelijks en dat was een mooi besluit van deze speciale dag. Ik ben het nu nog aan het verwerken. Dank jullie wel allemaal….!
Foto: Mark en zijn team bij Drenthina