Zomaar een dagje uit. Ria stelde voor om samen naar de Handwerkbeurs in Zwolle te gaan. Het was lang geleden dat ik zomaar een hele dag weg was. Prima geregeld. Wim bracht ons weg naar Station Emmen Zuid en Jan zou ons aan het eind van de middag weer afhalen.
Tja… Handwerkbeurs? Wat blijft je bij naast alle nieuwtjes op handwerkgebied. Ik zelf kon driekwart overslaan. Ik ben meer van de wol, spinnen weven, vilten, verven. Vooruit ook nog breien.
Voor mij was het nog een eindje lopen, maar dat heb ik gered. ’We beginnen met koffie met wat er bij’, sprak Ria en dat deden we na in een ontzettend lange rij te staan bij de ingang terwijl het regenwater in mijn nek spetterde. Bij alles wat aardig leek kwam de goede raad van vriend Ben voorbij: ‘He-j d’r gebrek an?’ Het heeft me al voor veel spontane aankopen behoed.
Wat me bijbleef van zo’n dag is dat je zomaar leuke gesprekken kunt hebben met wildvreemde vrouwen, zowel tijdens lunch of koffie als in de trein. Daar zaten we behalve met een oudere dame – ook Handwerkbeurs- ook tegenover een jong meisje met een strook groen haar. Ik vroeg haar hoe ze dat voor elkaar kreeg en dat ik het bewonder als iemand er anders bij wil lopen zoals jongelui dat tegenwoordig meer doen. Ze legde uit: eerst bleken en dan pas verven. Het stond haar grappig. Ze deed ook een creatieve opleiding.
Daar zaten we dan in één coupé, afkomstig uit alle delen van het land: Groningen, Brabant, Achterhoek… en alle vier bevalt het ons uitstekend in het toch redelijk rustige maar mooie Drenthe. Geen files, mooie natuur en rust.
Jan stond op tijd bij Emmen Zuid en het eerste deel van de avond brachten we met z’n vieren door bij Delphie, de Griek.
Ik lag vroeg in bed, sliep een gat in de dag en moest daarna nog bijkomen. Tja… ik word een dagje ouder.
En nu? Gerhard en buurman Jans hebben het zware leistenen blad van onze salontafel weer op de stukken vruchtbomenstam gelegd en nu heeft onze kamer geen slaapfunctie meer, hooguit even na het eten languit in de stoel. Eindelijk na 15 maanden.
