Soms kan een foto je aan het denken zetten. Ken je dat? Storm is er hier al helemaal klaar voor. Je hoeft hem maar één keer te zeggen: ’Hop’, en hij zit al in de auto.
Nee dat is het niet, maar nu ik deze foto wat beter bekijk zie ik om hem heen een uitdragerij van spullen. Dat hadden we toch wel anders in kunnen pakken. Het enige dat vastgesjord zit zijn de hesjes voor als je onderweg met pech komt te staan. En vooruit… de paraplu ligt mooi tegen de achterwand, maar verder…? Het gasbrandertje voor als we onverhoopt een soepje gaan koken onderweg, een pakketje eerste hulpmateriaal, hondenriem, de bal van Storm, poepzakjes voor Storm, een kaart, flesje water, nog een fles, riempjes die bij de fietsdrager horen, een paar laarsjes die me niet passen, een geruite pet uit een lang verleden, een dik boek dat naar de Kringloop kan en zo nog het een en ander. De topper is het oude tafelkleed van moeder Siet waar we al 40 jaar gemak van hebben. De jongens gebruikten het vroeger al als ze op het plein bij de supermarkt hun overbodige speelgoed te koop hadden. De verkoop ging niet zo vlot, alleen kwamen ze vragen of het kleed voor 1 gulden verkocht mocht worden. Daar wilde iemand een jack van maken. Alleen als je er 5 gulden voor kunt krijgen, gaf ik ze advies, maar je ziet het.. wij hebben er al voor heel wat meer plezier van gehad. Het pakt geen hondenharen aan. Ideaal. Toch maar iets verzinnen om de rondzwervende zaakjes beter bij elkaar te houden, ligt ook prettiger voor Storm.
