Hadden jullie het door? Gisteren gebruikte ik een oud stukje van lang geleden uit Wims glorietijd bij Stork. Hoewel hij nog graag nog over zijn tijd op zee praat, was de tijd in Hengelo de mooiste in ons leven samen. De jongens groeiden op en wij hadden het heft nog stevig in handen. Weinig stress dus en veel plezier.
Nee, we waren een paar dagen uithuizig. En als je geen oppas hebt kun je dat beter niet op een website zetten. Camping de Boomgaard was onze uitvalsbasis en Ben en Riet stonden met hun camper naast ons. Dat werd veel bijpraten en samen op stap. Veel bijzonders konden we niet doen met die hitte omdat we ook Storm en Queeny bij ons hadden. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ben en Riet zijn ook hier al helemaal ingeburgerd. Elk jaar bivakkeren we hier samen.
Samen met Johan en Joke op het terras aan de koffie, samen bij Henk en Anneke aan de koffie en warempel gisteravond bij Ben en Diny. Diny loopt alweer aardig met haar nieuwe heup, een hele zorg minder. Ze moet nog wel een aantal weken kalm aan doen, maar die erge pijn die ze had is nu weg.
Ben en Riet zien we niet elke week, maar de vriendschap die 11 jaar geleden ontstond is blijvend. Lief en leed delen we. Ze wonen in Salland en hun taal lijkt erg op de onze. Alleen als ze het over de wichter hebben zijn dat niet hun dochters, maar alle kinderen zowel jongens als meisjes.
Zonet kwamen we thuis, vonden meteen vier eieren van de ene kip die nog legt. De kloeken met hun kuikens hebben we nog niet ontdekt. Wel stond Loeder ons op te wachten in de hoop een stukje vlees uit het kuipje te krijgen. En toen ik uit het achterraam keek zag ik de eerste bloem in de waterlelie van dit jaar.
Ook thuiskomen is fijn!
