Ong. 1990 toen we nog aan de Kuifmees woonden.
Wim lijkt wat zorgelijk, maar dat viel wel mee…!
Toen Gerhard naar de Mavo zou gaan kreeg hij een nieuwe fiets. Het was wel geen Gazelle, maar hij was wel splinternieuw. Het duurde niet lang of er zaten allemaal deukjes in de velg van het achterwiel. Het was snel duidelijk hoe dat kwam. Buurman Bertus zag het het eerst gebeuren. Hij reed gewoon met z’n zware boekentas achterop …bom… zo van de stoep af en wat later … kwak… zo weer tegenop.
Dat was het begin van de “fietsellende”. Toen Rick voor het eerst naar de Tuinbouwschool in Enschede ging kreeg die ook een nieuwe fiets. Bij ons vandaan was het goed te doen. De tweede dag werd hij al kletsnat thuisgebracht door een student van de TH halverwege Enschede. Het fietspad liep daar vlak langs. “Ja ik reed gewoon, maar ik zag de bocht in het fietspad te laat en toen reed ik zo rechtdoor…. de vijver in”. “ En toen dan”? “Blub…blub…blub”! Daar ging dus de fiets met tas.
Ik weet niet meer of Mark ooit een nieuwe fiets gehad heeft…waarschijnlijk wel. Maar voor die jongens van ons was dat boter aan de galg gesmeerd. Bij Mark was het meer de slordigheid of moet ik zeggen.. de nonchalance, toen hij wat ouder was, die ons parten ging spelen. Had hij een lekke band..nam hij gewoon mijn fiets. Het ergste was het toen de heren begonnen uit te gaan. Daar hadden we met Gerhard nog niet veel last van gehad, maar Mark vond dat hij er eerder aan toe was. Ik ben de tel kwijt van de gejatte of vernielde fietsen. Op het laatst stond er nog een speciale café-racer onder dak bij ons. Die liep zo slecht dat je die zelfs niet op slot hoefde te zetten, want de potentiële dief gooide die na 10 meter toch wel weer van zich af.
Het ergste wat ik me herinner, behalve dat akkefietje met Wims nieuwe fiets, was toen Mark mijn nieuwe fiets had meegenomen. Mijn oude was al gejat. Hij had hem wel netjes op slot èn extra aan een paal had gezet. Toen hij uitgefeest was vond hij m’n fiets ( wel dure Gazelle) in elkaar getrapt, maar wel nog aan de paal weer terug. Hij was blijkbaar zo kwaad dat hij een andere damesfiets meejatte, want hij durfde niet helemaal zonder iets weer thuis te komen.
Ik was zóóó kwaad:”Je denkt toch zeker niet dat ik op een gejatte fiets ga rijden. Terugbrengen die handel”!
Eén keer dacht ik hem te pakken te hebben. Mark reed vaak met een studiegenoot mee vanaf basisschool Het Rietveld. Ik reed op een ochtend naar school en zag daar een fiets tegen een paaltje staan die verdacht veel op die van Wim leek. Op school vertelde ik het aan vriend en collega Glenn. Die kende onze fietstroubles langzamerhand ook wel en zei:”Meenemen en thuis verstoppen”! Die middag stond de fiets er nog en ja …het was die van Wim. Ik doe hem achter in de auto en zet hem achter het huis. Even later komt Mark thuis…één streep naar achteren natuurlijk. Als ik het me goed herinner…. kwam hij toch heel opgelucht binnen!!