Hetty Site

Fietsen…

Nooit vergeet ik de stress toen ik moest leren fietsen. Moeder Coba kon ons niet langer allebei op haar fiets meenemen. Diny paste niet meer voorop en het werd tijd dat ik een fiets kreeg. Niks geen driewielertje of loopfietsje om al wat te proberen. Die hadden we niet, ook geen step. Nee, het moest meteen op een grote fiets met dikke blokken aan de trappers, anders kon ik er niet bij. Daar kon ik dan heeeel lang mee doen. Het was nog in onze tijd op de Haar.
Een vriend van de familie werd gevraagd om mij te leren fietsen. Ik werd op de fiets gezet, kreeg een duwtje en daar ging het. Opa, opoe, mama en Diny keken me na. Een rondje over de Almense weg werd het. Ik voel nog de greep van deze Henk in mijn schouder.
Ik kwam heelhuids weer bij terug op de Haar. Afstappen was nog een probleem maar lukte zonder schrammen. Toen werd ik weer op die fiets gezet en moest ik het aan opoe en opa laten zien hoe goed het al ging. Het fietsen ging ook prima maar hoe kwam ik weer terug, een bochtje maken zat nog niet in mijn assortiment. Ik heb het weg geblokt hoe ik terugkwam, waarschijnlijk heb ik me half om laten vallen. Bij het zien van deze foto komt het allemaal weer boven, zelfs na meer dan 70 jaar…