‘Mag ik wel weer een keertje komen vilten?’, vroeg Frank laatst. ‘Ik wil graag iets maken van de wol van Guusje en Lotte.’ Vorig jaar had hij de beginselen van het vilten al geoefend en dit was een mooie gelegenheid om met de wol van hun eigen Drentse heideschaapjes iets te maken. Het moet er wel een beetje goed weer voor zijn want het is een buiten gebeuren. Als je eenmaal de wol uitgeplozen hebt en voorzichtig een model hebt gemaakt moet je je werkje met heet sop over gieten en tussen bubbeltjes plastic gaan kneden. Eerst heel voorzichtig tot de wol heeft gepakt en later juist heel stevig om het echt vilt te laten worden. Het laatste is het leukst. Dan pak je het nieuw gevilte, nog warme, kleedje op en spoel je het uit in ijskoud water. Dan wordt het pas echt vilt. Het gebeurt bij ons in de regenton. Trots liet Frank ze in het koude water zakken en spoelde ze goed uit. De wol is meteen schoon na al dat bewerken met hete sop van groene zeep. Het is helemaal gelukt. Eerst een kleedje met blauw in het midden als versiering en later een vierkant lapje vilt met een gele ster. Heel tevreden ging Frank na het eten op huis aan, de vilten kleedjes in een plastic zak mee om thuis verder te laten drogen.
Zou hij ook spinnen willen leren? De wol van de entertjes is lekker zacht en is er heel geschikt voor. Ik denk dat mijn spinnewiel, nog een echte Louët, het nog doet en ook van de spintollen die Wim ooit voor me maakte om op de spinmiddagen op school te gebruiken heb ik er nog een paar bewaard.
