Een zoekplaatje van vanmorgen. Vader haan blijft in de buurt.
Het is stralend winterweer, maar wel koud. Toen Wim vanmorgen om 9 uur buiten kwam om de dieren te voeren en op de thermometer keek was het nog -9º C. “Heb je de kip al gezien”, vraag ik hem als hij weer binnen komt. “Ja… en de kuikens leven alledrie nog”. Ze pikken alledrie flink mee. Nu zitten ze weer een poosje onder moeder kloek om weer op te warmen. Het worden echte oerkippen.
In Emmen zie je tegenwoordig ook vaak buitenlanders, Roma’s of gewoon Nederlandse daklozen, die of een deuntje spelen op hun accordeon of de daklozenkrant verkopen. Ik heb altijd met ze te doen, vooral in deze tijd. Dan kom je daar zoals vanmorgen langs met je hoog opgestapelde kar van de supermarkt en dan staan ze daar te blauwbekken. Ik geef altijd iets en probeer soms een praatje te maken. Vandaag was het wel erg koud. Toch hield deze jongeman het lang vol ondanks deze kou. Je raakt er ook aan gewend denk ik, maar toen ik met een bekertje warme chocolademelk aankwam kreeg ik een brede glimlach.
Vanmorgen kocht ik een selderieknol bij het Turkse winkeltje in ons overdekte winkelcentrum in Angelslo. Daar word je nog echt geholpen. “Ga je lekkere soep maken”, vroeg de Turkse eigenaar. “Erwtensoep?” “Nee, ik ga een lekkere kip-kerrie-appel-sellerie-salade maken.” “Mmmmm“, deed hij toen. Maar nu moet dat nog wel gebeuren.
Wim viert zijn verjaardag morgen al . Dat heb je wanneer je familie ver weg woont. Deze zondag komt de familie uit Hattem en volgende week zondag de Egginksfamily. Tja Hattem is nu wat uitgedund nu Henry en Tonny in Canada zitten en Piet en Marry al eerder vertrokken naar de Morvan. Tja… die senioren van tegenwoordig… hebben groot gelijk.
Maar Ben en Niesje nemen de honneurs waar. Gelukkig!