Het huis aan de Dorpsweg 4 was oorspronkelijk van opa Hendrik van der Kolk. Het linker stuk nam ome Anton over die concierge van de naastliggende van Heemstraschool was. Het rechter stuk kwam op naam van vader Gerard van der Kolk. Alleen was dat deel verhuurd aan een onderwijzeres van de van Heemstraschool. Het gezin woonde toen aan de Gasthuissteeg op een bovenwoning met balcon. Inderdaad het balcon waar Piet en Wim om de beurt Ben aan hun armen naar beneden lieten hangen om te zien wie dat het langste volhield. ‘Von ie dat niet griezelig’, vroeg ik Ben eens, zon ende boven de grond’.’ Ach’, zei Ben die ook toen al een behoorlijk sterke bril nodig had, ‘Ik zag de grond gien iens en Piet zei dat ‘r mien niks gebeuren kon en dat geleuven ik grif’. Toen de juf uiteindelijk de huur van hun huis aan de Dorpsweg opzegde werd het tijd om te verhuizen. Alleen heeft vader van der Kolk dat net niet meer meegemaakt. Dat laatste jaar was hij zo ziek dat huisarts van Haeringen elke morgen voor de kinderen naar school gingen langskwam, hij bleek een goede vriend des huizes te zijn. Hij durfde zelfs in de pannen te kijken of er nog wel genoeg vlees voorradig was.
Vader van der Kolk hield niet van poespas, ook niet wat betreft zijn graf. Er moest geen steen op en wilde ook niet dat ze bloemen gingen brengen. ‘Die zet ie thuus maor op taofel, dan heb ie d’r allemaole wat an, zei hij. Ben is pas nog gaan kijken of hij het graf terug kon vinden, maar het bleef bij: hier ongeveer. Toch is er nog plek in dit graf om ook moeder van der Kolk te kunnen begraven.
Moeder hield ook niet van poespas, maar toch heb ik een symbolisch bloemstuk gemaakt met een paar witte rozen in het midden( vader, moeder), vier lichtgroene anjers er omheen( de vier jongens), verder veel witte bloemetjes met groene hartjes( klein en achterkleinkinderen). Er omheen en ertussen veel groene klimop ( trouw) en ander groen met in het midden rechtop een oude wat kromme tak ( oud en krachtig).
Toch miste ik iets dat de spirit van moeder van der Kolk weergaf en probeerde dat weer te geven met wat takjes rode kornoelje.
Niesje zorgt straks voor een hele mooie bos bloemen voor in de kerk, die later naar de Binnenplaats van de Bongerd gebracht zal worden.
[i]The family van der Kolk used to live on this house on Dorpsweg 4. On the left side uncle Anton and his family and the right was owned by dad Gerard and mum Sietje. The first 16 years of their marriage they lived with their boys somewhere else in town in apartment with a balcony while a teacher had rent it. It was just that balcony Wim and Piet used to hang little Ben down to find out who did it most seconds. ‘Wasn’t it scary’, I asked Ben once. ‘Oh no’, ansered Ben. He needed at that time already glasses:’I didn’t see the ground and Piet said nothing would happen with me and I believed him’. When she moved out, the family just wanted to move in. So sad…. dad Gerard, who had been ill for a long time died just before. Mother Sietje and the four boys Wim Piet, Henry and Ben with opa de Bruin lived there. Opa de Bruin died, the boys got married and when Mother van der Kolk had to go to the Care Home, Ben and Niesje went into the house.
Dad Gerard didn’t like hodgepodge. He didn’t want a stone on his grave, neither flowers. He wanted them to keep the flowers in the house and enjoy it. Ben had been looking at the graveyard to find his father’s grave but wasn’t sure about the place. But as we know yet mother can be buried with her husband.
She was just like her husband, no hodgepodge. However I made a flowerarrangement with symbolic, two white roses in the middle (mum and dad), four beautiful light green carnations (4 boys) and a lot of little white flowers (the grand- and great-grandchildren. And a lot of ivy (true) and other green branches and leaves. In the middle upright an old weather-beaten branch (old and strong) Then I missed something.. the lively spirit of her and found some red branches of the cornel to mix in it.
Niesje will go for a big bunch of flowers for the church and we want to bring these after the funeral to Care home ‘the Bongerd’ to the people she lived with.
[/i]