Het is koud en dat lokt me niet om zomaar naar buiten te gaan. Misschien met een zonnetje erbij. Maar alles beter dan het grauwe weer dat we hadden. Gisteren probeerde ik Storm uit te laten zoals het hoort, aan de riem en met de rollator. Was geen succes. Ik moet blijkbaar weer op cursus. Bij elk luchtje van een andere hond moet Storm even snuffelen en het liefst zijn eigen geur er aan toe voegen. Het is natuurlijk een lieve reu, maar wel een reu. Dat wordt dus trainen. Of dat na zoveel jaren nog lukt? Ik moet Henny maar om advies vragen. Zij traint honden, maar meer voor behendigheid. Aan het Schoolpad was hij natuurlijk verwend. Hij kon doen wat hij wilde. En luisterde goed, zo dacht ik. Als je zei: ‘Storm mee’, kwam hij ogenblikkelijk. ‘Storm zit’, en hij ging zitten. ‘Storm geef balletje’ en hij haalde de bal. Maar aan het Schoolpad waren er geen luchtjes van andere honden.
Er is nog een probleempje. Ik kan de korte lijn èn de afrollijn niet meer vinden en daarmee werk ik het liefst. Geen idee waar die gebleven is. Het zegt natuurlijk wel wat als dokter Harrie me de korte lijn teruggeeft als ik kom voor de jaarlijkse inenting en ik die handige korte lijn niet eens gemist heb het afgelopen jaar. Die viel wel op, sterk èn zacht, gemaakt van o.a. gevlochten vilt in blauw/ wit, ooit gekocht in Engeland waar we bij toeval behendigheidswedstrijden konden bijwonen en waar ze die leuke te koop hadden.
Foto: 2013