Toen we bijna 30 jaar geleden samen met Rick ons huisje aan het Schoolpad betrokken stond er nog een grote veldesdoorn voor het huis. Het was helemaal begin mei en er zat nog geen blad aan de boom. Wel zagen we een flink eksternest, ruw in elkaar gefrutseld. We waren niet gek op eksters, het waren in mijn ogen lelijke rovers. Mark kreeg de taak om die te verwijderen. Dat deed hij graag. De allereerste morgen werden we wakker van een vreselijk gekrijs van vogels. Wat bleek? Nu waren het kraaien die zich over meerdere nesten van eksters hadden ontfermd in de bomen naast de sloot. Hadden wij nog niet eens gezien. Zo gaat het in de natuur. Zo blijft het vogelbestand in evenwicht. Daarna bleven zowel eksters als kraaien enigszins op afstand en was het een komen en gaan van heel veel kleinere soorten waar we jaren van genoten hebben.
Had ik al verteld welke vogels we hier aan de Torflang hebben? Bij buurvrouw Grietje stikt het van de soorten zangvogeltjes. Ze heeft ook een groene tuin met veel struiken en bessen. De hele zomer zagen we de vlieglessen van meer dan 100 mussen die heen en weer vlogen. Maar in de beide lariksen achter ons huis op de wal naar de Rondweg zijn deze zomer eksters uitgebroed. En het jonge spul is hier volwassen geworden èn zijn allemaal gebleven. Zij hebben onze tuin uitgekozen als hun territorium. Soms zitten ze alle 6 op een rijtje op de schutting want ook bij Grietje proberen ze te scoren. Ze hebben al wat pindakaaspotten leeg. Alle vogelvoer ging er aan. Daar heb ik het volgende op gevonden. Ik kocht een voerhanger met grof gaas er omheen zodat ook de kleintjes er ook wat aan hebben. En nu ik die brutale gasten eens goed bekijk vind ik ze eigenlijk best mooi en een pittig karakter heeft ook wel wat.. Ze mogen blijven.