Heel oude kaart – 1634-van omgeving Emmen- Coevorden. Emmen ligt net onder het woord Suydevelt. Daaronder Emmermeer- moet zijn Bargermeer-, en daar weer onder Suydberge.
35 jaar geleden woonden we net in de nieuwste nieuwbouwwijk de Rietlanden in Emmen. We kregen daar een beetje zo’n camping gevoel. Iedereen woonde er net in die allereerste kring van huizen in deze nieuwe wijk. Verder was het allemaal bulten zand. De laatste vracht in het verhuisbusje werd op die bulten verbrand door die vier van der Kolkpyromanen. Ze genoten! Ik zie buurman Ger nog slepen met z’n struiken die overgebracht werden vanuit hun vorige huis, z’n haar stond in pieken alle kanten op, net een opgewonden haan. We waren gewoon één grote familie. Er werd een grote vrachtwagen met olifantenmest van onze dierentuin aangerukt om de schrale zandgrond die tuin moest worden wat vruchtbaarder te maken. Gezamenlijk huurden we een tuinder met zo’n tuinfrees om de grond wat losser te maken en we leefden met elkaar mee met lief en leed.
Dichtbij aan de Zuidbargerstraat woonde boer Siebring op de Hankenberghoeve. Rick die een stageplek zocht mocht daar stage lopen. Hij werd door de familie geweldig opgevangen ,maar toen hij z’n diploma kreeg was hij nog niet echt klaar om te gaan werken. Eén van de jongens Siebring had een reclamefilmpje van Socutera gezien over Werkenrode in Groesbeek, een vervolgschool voor lichamelijk gehandicapten en zag daar meer jongens en meisjes zoals Rick. Hij waarschuwde ons en zo is Rick daar terecht gekomen en heeft daar drie jaar een geweldige èn leerzame tijd gehad.
Henk en Annie kwamen wel bij ons over de vloer en wij bij hen. Siebring begon last van z’n knieën te krijgen. Hij kon met het jagen de sloot niet meer uitkomen, al wilde hij dat niet weten. ’t Is gebeurd met hazen vangen’, zei hij als je hem vroeg hoe het met hem ging. Bovendien werd hij 65 en besloot met het boeren op de Hankenberghoeve op te houden. Zoon Willem zette het boerenbedrijf voort. 25 jaar geleden verhuisden Henk en zijn Annie naar de Emmerhout en bouwden in deze nieuwe levensfase een heel ander bestaan op: wonen in een appartement, 700 m² volkstuin, vissen, dichten, schrijven, erover vertellen in zorgcentra, de wijk schoonhouden enz. Af en toe ontmoetten we elkaar en bleven geïnteresseerd in ieders leven.
We hebben al eens een mooie expositie ingericht in de Voorhof met gedichten en korte verhalen van Henk Siebring, die hij schreef onder de naam Geert Hanken. Wat hij zag gebeuren zette hij met humor op papier. Met zijn 85 jaar was hij zelfs aan de computer begonnen. Wie zegt dat je na je 65e kalm aan moet gaan doen?
Beiden zijn nu overleden maar ik denk met een glimlach terug aan onze gesprekken met Henk en Annie.