Het lijkt er op dat we geluk gehad hebben! Vanmorgen glipte Toska heel onverwacht door het hek toen Wim de krant wilde pakken. Ze vloog zo de weg op die ’s morgens behoorlijk druk is.
Ze vloog tussen een paar auto’s door, maar met de derde was het raak en werd ze als het ware gelanceerd. Ze maakte een driedubbele salto en……. stond weer op.
De mensen in die auto waren natuurlijk ook erg geschrokken en waren vooral bezorgd om Toska. Zelf hadden ze niks en de auto had ook geen schade. Een geluk bij een ongeluk!
Ze trekt nogal met de rechter voorpoot, maar er lijkt niets gebroken. Ze blijft nu in elk geval pal bij me. We houden haar maar een paar dagen zo veel mogelijk binnen om bij te komen. Er zullen vast wel kneuzingen zijn.
Met Scott beleefden we toen hij 1 jaar was ook iets dergelijks. Alleen was het toen mijn eigen schuld. Hij luisterde eigenlijk al perfect. We liepen aan de overkant van de weg. Hij was alleen vooruit gelopen en alvast de weg overgestoken. Ik was hem even kwijt en toen ik hem riep kwam hij gelijk ….ja… de weg weer over. Ook hij werd gelanceerd. Ik zie hem hoog door de lucht vliegen en dacht niet anders dan dat hij morsdood moest zijn. Maar ook hij stond gewoon weer op en liep naar huis. Als mentor van een brugklas was ik al eens op huisbezoek geweest bij de mevrouw in die auto. Dat praat wat makkelijker. Ze ging met me mee naar huis en we dronken koffie voor de schrik. Ik belde toen gelijk onze dokter Harrie voor advies. Die adviseerde : een paar dagen rust en weinig eten. De schade was toen aanzienlijk ong 3000 gulden. Gelukkig dat er een verzekering is!
Nu nog zien hoe we onze Toska straks beter onder controle krijgen. Die vrijheid hè……..daar houdt ze van!
