Barney èn Wendy staan klaar om de vrijheid te proeven. Tilly is nog bezig met haar badje. De pot is de legplaats voor Wendy als ze niet naar buiten kan.
Bij een vriendin hier in de buurt lopen nu drie kippen. Er werd eerst een prachtig bouwpakket besteld en man en zoon maakten er een prachtig kippenhokje van. Er kwam een kleine ren bij en een stukje werd omgeven door een schuttinkje tegen de tocht. Vanuit de keuken heb je er precies zicht op.
Toen was het zover, de kippen werden gehaald bij een legbatterij, gered uit hun kleine hokje. Wendy, Tilly en Barney worden ze genoemd. Ik zie er niet veel verschil tussen, maar de karakters zijn toch anders.
’s Morgens worden de kipjes even vrij gelaten. Twee hebben dan al een ei gelegd in het nest in hun hok. De derde, Wendy zoekt meteen een plekje tussen de struiken en legt daar haar ei. Het is een echt ritueel. Als ze een poosje in de tuin hebben rondgescharreld worden ze geroepen en dan zie je ineens drie kippen halfvliegend naar de keukendeur racen want daar komt iets lekkers aan: gekookte slierten spaghetti in olijfolie. Dan gaan ze weer een tijdje in de ren en zie je ze om de beurt hun zandbadje nemen. In de zomer als je in de tuin zit komt er wel eens een op je knie zitten.
Vorig winter was er steeds een fazant in hun tuin die gevoerd werd. Nu is hij weer terug, met vrouwtje. De kipjes wisten eerst niet wat ze overkwam. Nu lopen ze ’s morgens met z’n allen tevreden in de tuin te scharrelen. Bonnie kijkt toe. Die loopt niet meer zo hard, een retriever van bijna 14 jaar.
Kortgeleden had Barney wat met haar poot, ze liep kreupel. Het pootje werd ontsmet in een sodabadje en kreeg een behandeling met Calendulazalf. Je ziet er nu niets meer aan. Als dank voor de goede zorgen leggen ze nog steeds elke dag een ei. en dat zonder verlichting in het hok. Gisteren kreeg ik weer een doosje eitjes mee.
Als ik ooit in een volgend leven nog eens terugkom wil ik hier wel kip wezen.