Wim gaat naar het Veenpark om met de Shanty’s op te treden en met Queeny en Tessa zwaai ik hem uit. Tessa ligt op dit moment al vlak naast het hek op haar eigen plekje te wachten.
Zie je dat Wim mijn superfiets ook gebruikt?
Het begint een gewoonte te worden om iedere dag er even voor te gaan zitten om iets te gaan vertellen. Rick noemt het al een verslaving, maar zo zegt hij dan:” Ik heb ook een verslaving” en dan kijkt hij naar z’n sigaret. Het gekke is dat ik van te voren niet eens weet wat ik wil vertellen, maar zodra ik zit komt er altijd vanzelf een flits van het één of ander en dan rollen de woorden zomaar vanuit m’n hoofd door m’n vingers naar het toetsenbord de laptop in. En wanneer ik het maar meteen opsla hebben jullie ook weer nieuws van het Schoolpad of vanaf de plek waar we bivakkeren. Dat begint wel gemakkelijker te worden om op pad te gaan nu we geen schapen en twee honden meer hebben. Het is natuurlijk ook niet erg om Mark Tessa mee te geven, want…. eigenlijk is Tessa Mark z’n hond. Toen Tessa kwam woonde Mark ook aan het Schoolpad, maar ja… toen kwam Jennifer en dat klikte. Maar… Jennifer had Ollie. Ollie kwam ook mee naar het Schoolpad, maar met Scott en Tessa en eerst ook nog Kim tegenover zich begon die van ellende overal tegen aan te plassen. En wanneer Mark Tessa meenam naar Jennifer vond Ollie dat helemaal niks.. Tja en zo is het gekomen dat Tessa bij ons bleef. Met Scott ging het prima samen. Je weet de uitkomst: twee prachtige nestjes bordercollies.
Mark houdt op deze manier zijn aandeel in de zorg en de opbrengst delen we samen. Ha… ook leuk toch?
En nu…. Scott is niet meer. Ollie is niet meer. Maar nu heeft Queeny er een groot aandeel in het leven in Huize van der Kolk- Kraak. Ze wordt heel sociaal, doet zelfs mee in de zelfbedachte toneelstukjes van Eva en vriendinnen. “Weet je dat Queeny dood kan liggen”, zei Eva pas. “Dat heb ik haar geleerd. Queeny … dood”!En warempel Queeny ging doodstil languit op haar zij liggen. Bordercollie hè! Bovendien is ze de helft van de week nog bij ons samen met moeder Tessa en genieten wij er weer van. Pas kreeg ik een mailtje van West-Vlaamse Blogvriendin Ani. Ze had de familiefoto van de Bijenhofs gezien uit 1944 met Gerke, Gerrie en ik nog als 1 jarigen en daar lag ons boerenfoxje Trixie vooraan op de foto.
Nu snap ik helemaal waarom je zo gek op je honden bent, mailde ze.